Mevr. Virginie Catharina AGANOOR geboren ZORAB.
Voor mijn Armeense voorouders en familie.
Niet geschikt om te lezen door blinde vinken die enkel oog hebben voor pasar malams, kumpulans en overige Indische/Indonesische vreterijen. Ook niet geschikt voor Nederlandse boerenpummels die het verschil niet weten tussen het voormalige Ned. Indië , tegenwoordig(e) Indonesia en het land India.
Hieronder: Thuis in de tuin Palmenlaan te Soerabaja in 1900.
Bronnen: Registeralmanakken, Delpher.nl , Archief oom Armen Joseph, Julfahye website (samenwerking)
Virginie Catharina Zorab:
Geboren te Semarang op 29 juli 1862. Overleden 3 febr 1945 Den Haag.
Gehuwd te Soerabaya op 20 april 1886 met Paulus Thadeus Aganoor.
(Paulus Thadeus geboren en overleden Malang (Prigen)/Pasoeroean 26 dec 1903. Hij was koopman, geldschieter/bankier met Mayill)
Uit dit huwelijk de volgende kinderen:
- Albert Petrus (Roepnaam Bertie) Aganoor geboren London 4 juli 1889. Overleden 31 aug 1942 Batavia. Hij huwde 1) Rosalie Louise van Stenis te Singaradja Bali en 2) Augustine Antoinette Francisca Croese te Batavia.
- Stephen Paul (Roepnaam Stevie of Stephen) Aganoor geboren 7 juni 1891 London. Overleden 1931 Wenen na een operatie. Hij was advocaat en doekte zijn praktijk op en vertrok jan 1931 naar Oostenrijk. Hij huwde een Oostenrijkse dame Marcella Rosa Josefine Kammerer. (In de archieven van oom Armen Joseph heeft oom Armen abusievelijk haar zuster als echtgenote betiteld)
- Elize Virginie Wilhelmina (roepnaam Lizzy) Aganoor geboren Batavia 20 aug 1893. Overleden 1966 London. Zij huwde 1918 Den Haag met Willibald Egon Monod de Froideville en het paar scheidde in 1937.
Hieronder familie op bezoek bij familie te Prigen. In 1896 paar nachtjes gelogeerd en op weg naar Soerabaja om de kassa te vullen met opbrengsten uit allerlei handelszaken.
Hieronder familie bij elkaar waarbij ook aanwezig fotograaf OHAN KURKDJIAN te Soerabaja. Virginie en echtgenoot Paul staan/zitten naast vader Martherus Zorab, die 6 jaar na deze foto overleed in 1906. Albert Zorab 3de persoon (rechts) was een broer van Virginie. (Albert overleed te Middlesex UK in 1934) Hun moeder (echtgenote van Martherus) mevr. Merkhatoon Eleazar Gasper was al in 1886 te Semarang overleden. De kindertjes zullen wel in de grote achtertuin aan het spelen zijn geweest, toen deze foto werd gemaakt.
Een stukje uit de krant over het verscheiden van Stpehen Paul Aganoor te Oostenrijk in 1931.
Hieronder een jeugdfoto van Virginie Catharine Aganoor-Zorab met haar 2 broertjes.
Het huis te Den Haag waar Virginie vanaf 19 aug 1931 tot en met 3 febr 1945 woonde.
Hiernavolgend iets over Paulus Thadeus Aganoor:
Het graf van Paulus Thadeus Aganoor te Peneleh. Hij stierf op vrij jonge leeftijd van amper 41 jaar.
De ouders en broers/zusters van Paulus Thadeus Aganoor:
Zijn vader was:
Aganoor Petrus Aganoor *1823 Nor Jugha (Nieuw Julfa -Isfahan Perzie) en overleden London Paddington. GHij was koopman/handelaar en reisde veel naar UK, voormalig Ned. Indië en zelfs ook naar Australia en Nieuw Zeeland. Woonde bij tijd en wijle in Batavia, UK en Australia.
Graf van Petrus Aganoor in Kensal Green London UK. Hij ligt samen te rusten met één van zijn zonen Petrus Basil en echtgenote. Zijn kleinzoon Aganoor John Aganoor geb. 1891 Engeland (zoon van Petrus Basil) sneuvelde in 1916 in Frankrijk tijdens de eerste wereldoorlog.
Zijn moeder was:
Vartkhatoon Malcolm *1829 Nor Jugha + 1910 Nor Jugha. Zij huwden 19 juni 1851 te Nor Jugha.
Zijn broers en zusters waren:
Regina, Rosa Catharina, Anna, Peter Basil, Marian Mary, Amy, Pauline en Patrick Aganoor.
Mijn Armeense voorouders en families: zij waren een wezenlijk onderdeel van de geschiedenis van Nederlands Indië en Nederland deed altijd alsof ze niet bestonden en negeerde (nog steeds) hen en sprak soms verfoeilijk over die schandelijke opium dealers en men srpak niet of zelden over de genocide in 1914 van anderhalf miljoen zielen van Armeniers.... Maar Nederland en Nederlands Indië vergaten wel één belangrijk ding, namelijk dat de economie draaide op de handelsgeest van de Armeniërs aldaar in voormalig Nederlands Indië...... Zelfs als er oorlog gevoerd moest worden, klopte men op de voordeur om een beetje geld te lenen en ......om het nooit terug te betalen. (1822 Lening 930.000 guldens om forten te bouwen wegens de Javaanse oorlog 1825-1830. Mijn overopa Agha Hovsep Hovhannes Amirkhan uit Semarang wist er alles van.)
Ik lieg ten dele, want in Amsterdam nabij de Armeense kerk is een bruggetje genoemd: De Armeense Brug. Dus Nederland had wel af en toe aan de Armeniers gedacht... Dat kostte per slot van rekening toch wel op zijn minst een pot verf en een gemeente publieke werken ambtenaar die het bedacht en liet uitvoeren.
Nederland, laat ik één ding zeggen. De Armeense mensen hebben nooit maar dan ook nooit in de rij voor het loket van Sociale Zaken/Dienst gestaan met hun handje opgehouden. Slechts in 2017/2018 hebben een paar Armeense vluchtelingen een verblijfsvergunning aangevraagd, niet om geld gesmeekt, want men kon zich zelf wel bedruipen.....in tegenstelling tot zovele anderen uit andere wereldstreken in Nederland kwamen en die als gelukszoekers de heren ambtenaren een loer draaiden en diezelfde ambtenaren met open slaapogen erin tuinden en kwistig onze belastingcenten rondstrooiden.
Armeniers zijn een trots volk van eeuwen her geleden en het nog steeds zijn: immers, zij weten wat diaspora en overleving inhouden. En ik heb een deel van hun bloed in mij en daar ben ik trots op. !!!!
Moge zij die niet meer onder ons zijn, hun eeuwige rust en vrede hebben en hun nazaten zegenen en over hen waken.
