Enkele reis Amsterdam, Berezina, Luik, Wesel, Waterloo, Indië om uiteindelijk te Tanah Abang Batavia de eeuwige rust te vinden..... (8 okt 2020: Berezina telt niet mee.)

Ik raad de lezers aan om de aanvullingen d.d. 8 okt 2020 helemaal onderaan deze bladzijde door te nemen. Deze aanvullingen c.q. toevoegingen c.q. correcties verkreeg ik van de heer Cees Feringa d.d. 7 okt 2020 waarvoor mijn dank. Enkele beweringen hieronder mijnerzijds wijken af van het door de heer Cees Feringa aangereikte. U gelieve er rekening mee te houden.

Op 3 okt 1790 werd te Amsterdam geboren WILLEM WIJNAND MILAR uit de ouders Willem Milar en Antje Bogaart.(Op militaire kaart staat ANNIE)

Willem Wijnand groeide op, ging naar school, kreeg een baan op kantoor  en het was in 1811, toen hij 21 jaar oud was, dat Napoleon de stad Amsterdam bezocht en Willem Wijnand de keizer voorbij zag paraderen, voorzien van zijn kleurrijke armee bestaande uit verschillende landslieden.

Willem Wijnand draalde geen ogenblik en op 1 dec 1812 meldde hij zich als volontair in het leger en werd ingeschreven bij het 126ste Regiment Infanterie en kon onmiddellijk gedag zeggen tegen de familie, want het regiment marcheerde naar Rusland, alwaar dit genoemde Regiment bijna volledig de pan in werd gehakt tijdens de oversteek van de Berezina door het leger van Tsaar Alexander.

Extract uit het militaire stamboek van Willem Wijnand: lengte 1.66 m, ovaal gezicht, blauwe ogen, een puntige neus en blond haar.

(Alexander was een broer van Anna Paulowna, die met Willem II gehuwd was en door het huwelijk van dit echtpaar werd er meteen een link gelegd naar mijn overgrootvader Johannes Coenradus Boers, die namelijk de eer had om de Treurmars/Dodenmars te componeren welke bij de begrafenis van Anna Paulowna werd gespeeld.)

Willem Wijnand had een beschermengeltje op zijn rug, want hij overleefde de slag bij de oversteek van de Berezina en werd bij terugkomst gelegerd bij 5de bataljon te Luik en kreeg de rang van sergeant majoor. Ook nu kon hij meteen zijn ransel pakken en marcheerde hij naar Wesel, alwaar hij krijgsgevangen genomen werd in 1813 en ontsnapte uit gevangenschap op 6 jan 1814 en keerde naar zijn - inmiddels weer Nederlands leger - terug. En weer reisde het beschermengeltje met hem mee.

Foto onder: De slag bij de oversteek van de Berezina: 614.000 man sterk was Napoleon's leger en er keerden slechts circa 50.000 terug.

Op 16 maart 1814 werd hij 2de Luit en wederom werd zijn ransel gepakt en mocht hij meeknokken bij de Slag van Waterloo. Het beschermengeltje kon niet genoeg van hem krijgen en bleef op zijn schouder zitten.

Het tijdperk Napoleon was voorbij en Willem Wijnand geraakte in rustiger slagvelden en paste zijn marstempo meteen aan.

Op 15 okt 1817 huwde hij te Utrecht WILHELMINA ANTOINETTE CHATIN en zij kregen in Nederland en Indië de volgende kinderen:

1. Willem, geboren op 13 april 1818 te Utrecht
2. Ricardus Wijnand, geboren 25 okt 1819 en gestorven te Batavia op 11-3-1821.
3. Rikardus Wijnand geboren op 18 nov 1821 te Batavia en gestorven te Batavia op 16 sept 1822.
4. Hendrika Sara Antoinette geboren op 27 okt 1823 te Muntok en gestorven te Batavia op 29-3-1859. (Haar zoon Jan van Weelderen zal later het pad van mijn familie kruisen).

Willem Wijnand en zijn gezin waren op 7 juli 1820 naar Indië vertrokken. Willem sterft in zijn nieuwe vaderland op 6 sept 1841 te Batavia en later trok Wilhelmina na de dood van haar man terug naar Nederland in juni 1842, maar keerde naar Indië terug in 1846 en woonde in bij dochter Hendrika Sara Antoinette te Batavia. In 1851 houdt ze het definitief voor gezien en gaat voorgoed terug naar Nederland waar ze zich vestigde in Den Haag en op hoge leeftijd verhuisde zij naar Utrecht waar zij stierf op 12 okt 1879.

Daar waar vele veldslagen Wilem Wijnand niet een kopje kleiner maakten, slaagde een ordinaire ziekte - waterzucht op de borst - er wel in om hem na een lijdensweg van 9 maanden lang te laten capituleren.

Het artikel in de krant over het fregat Banca waarmee de reis in 1851 gemaakt wordt, vertoont een onvolkomenheid. Er wordt genoemd A.S.A. van Weelderen, terwijl dit H.S.A. van Weelderen moet zijn.

Hendrika Sara Antoinette huwde op 26 jan 1842 te Batavia met Jan Willem van Weelderen. Hij was een zoon van Jan Flegel van Weelderen (1768-1828) en Anna Wilhelmina Weghoff 1792-1839 te Ceram. Jan Willem van Weelderen was eerst Secretaris en later voorzitter Alg. Rekenkamer Indië.

Jan Willem van Weelderen was geboren te Breda op 2 jan 1816 en stierf op 24 jan 1875. Na de dood van zijn vrouw Hendrika Sara Anoinette Milar in 1859 huwde hij nichtje (hij 51 en zij 26) Maria Wilhelmina Antoinette Milar. (dochter van zijn zwager Willem Milar gehuwd met Tobias)  Uit het huwelijk van Jan Willem van Weelderen en Hendrika Sara Antoinette Milar werd onder andere zoon Jan van Weelderen geboren te Batavia op 1 nov 1850.

(Onder andere uit dit tweede huwelijk werd ook geboren Wilhelmina Antoinette van Weelderen, later gehuwd met Johannes Jacobus Rambaldo (di Collalto) - Resident Rembang en Pasoeroean. Zij huwden te Cheribon Panji in 1866 - Hun zoon was Alfred Emile Rambaldo 1879-1911 - Marine officier en later luchtvaart pionier - Hij stierf tijdens een noodlanding van zijn luchtballon op een boom waar hij uit probeerde te klauteren en viel 10 meter naar beneden.)

De jonge Jan van Weelderen ging aan de slag met zijn studie voor bestuursambtenaar en genoot van zijn studentenleven, maar maakte er geen potje van, slaagde en werd OI ambtenaar. Het was op een mooie (bijna) lentedag op 3 maart 1875 dat een vriend van hem, genaamd COENRAAD ANDRIES ROSEMEIER in het Haagse huwelijksbootje stapte met FRANCINE GERTRUDE LOUISE VAN LAREN, dochter van Pieter Matthijs van Laren en Louise Elisabeth Johannes (= tante van mijn grootmoeder Cornelia Helena Geertuida Kroesen-Johannes en is dochter van Joseph Johannes Amirkhan). Coenraad was 19 jaar en Francine was 17 jaren oud. Nou, dat kon natuurlijk nooit goed stand houden. beiden veels te jong en hun huwelijk werd ontbonden op 18 juli 1883. Jan van Weelderen was getuige op het huwelijk van zijn studiegenoot en vriend Coenraad Andries.

JAN VAN WEELDEREN kwam vaker langs bij zijn vriend en zijn vrouw en uiteraard was daar wel eens bij aanwezig het zusje MARGARETHA HELENA LOUISE VAN LAREN en op 24 aug 1878 traden zij beiden in het huwelijk te Den Haag. (Akte 595 Den Haag.)

Uit het tweede huwelijk van Jan Willem van Weelderen met (zijn nichtje van vrouw's kant)  Maria Wilhelmina Antoinette Milar werd onder andere geboren Leopold van Weelderen, die later assistent resident werd en gehuwd was met Susanne Melanie van Es.

In de Javapost verscheen enkele jaren geleden (2013) een artikel over FotoZoektFamilie album 830, in welke de familie Leopold van Weelderen wordt genoemd. Destijds heb ik me van dit artikel afzijdig gehouden, aangezien het de "te ver van mijn familie bed show" was en ik geen belangrijke informatie kon aandragen met betrekking tot het gevraagde in de Javapost.

Hieronder een foto van Leopold en familie, afkomstig uit album 830 van FotoZoektFamilie.

Om terug te komen op Coenraad Andries Rosemeier en het ontbonden huwelijk met Francine Gertrude Louise van Laren. (Ondanks de ontbinding van het huwelijk bleven de familie banden bestaan. Zie onder.)

• Francine (4-6-1858 / 12-3-1935) ligt te Soerabaya Peneleh in graf B19 samen met:
• Claudine Constantia Wardenaar bijgelegd 2-4-1840
• Johanna Susanna Wardenaar geboren Lisnet, bijgelegd 30-5-1849. (Zij was gehuwd met Johannes Hendrikus Wardenaar).
• Hendrik Rosemeier, bijgelegd 10-10-1875. Oud 50 jaar.
• Rosina Liliane Rosemeier geboren Lisnet, bijgelegd 9-11-1892. Oud 61 jaar.
• Hendrik Coenraad Rosemeier, bijgelegd 3-5-1902. Oud 26 jaar. Zoon van Francine.

 De familie LISNET was van oudsher ook al ruimschoots vertegenwoordigd in zowel Malakka als Indië.

Dan hebben we ook nog mevr. Louise Constance Rosemeier, die gehuwd was geweest met de heer P.F.E. Blavet en zij liggen(lagen)  in graf B2905 Peneleh Soerabaja. Trouwens te Peneleh liggen nog meer leden van de familie Rosemeier(en aangehuwden)  in andere graven te rusten.

(Zie http://www.imexbo.nl/peneleh-deel-13.html )

Aanvullingen en recapitulatie d.d. 16 sept 2017 betreffende details over COENRAAD ANDRIES ROSEMEIER (1855-1908) en zijn huwelijken:

1. Zoals eerder hierboven geschreven huwden Coenraad Andries Rosemeier(Rosemeijer) op 3 maart 1875 en Francine Gertrude (Geertruida) Louissa van Laren met elkaar, Beiden waren erg jong en het huwelijk strandde op 21 febr 1883 (RA 1884 - inschrijving op 18 juli 1883). Uit dit huwelijk werd geboren (o.a.) zoon HENDRIK COENRAAD ROSEMEIER op 21 mei 1875.(De ouders hadden dus van de verboden vrucht gesnoept. Maakt niets uit, is menselijk en gebeurde-gebeurt dagelijks)
2. Op 20 aug 1883 huwden Coenraad Andries Rosemeier en Maria Catharina Thepass met elkaar. (Bojolali/Jogja). Ongelukkigerwijs overleed Maria na een 8-jarig huwelijk reeds op 2 jan 1892 te SOLO. (RA 1893 zegt: Overleden 2-1-1892 Solo maar OOK op 9-1-1892 te Pati Japara. Het gezin woonde in laatstgenoemde plaats.). Zij werd geboren in 1867 en was 16 jaar oud toen zij huwde. Uit dit huwelijk werd geboren zoon Alexander Coenraad Rosemeijer (Solo 1888 - Leiden 1992)...Gegevens uit de website van de familie Thepass Genealogie Online. Hij was militair en werd later een beroemd kunstschilder. ( Zie foto onder).
3. Op 20 april 1893 huwden Coenraad Andrie Rosemeier en Martha Johanna Carolina Wilhelmina Boudriot met elkaar te Pasuruan. Dit huwelijk werd te Surabaya ontbonden in 1905 (zie ook akte 118 Gelders Archief Nijmegen.)

Ad huwelijk 1) Francine Geertruida Louissa van Laren was een dochter van Pieter Matthijs van Laren en Louissa Elisabeth Johannes, die op haar beurt een dochter was van Joseph Johannes en Helena Jacoba Herwich.

Ad huwelijk 2) Ik heb me niet verdiept in de achtergronden van de familie Thepass.

Ad huwelijk 3) Martha Johanna Carolina Wilhelmina Boudriot was een dochter van Charles Hendrik Boudriot en Carolina Wilhelmina Soekias. Charles was een zoon van Charles Francois Boudriot en Johanna Johannes en deze laatste was een dochter van Joseph Johannes en Helena Jacoba Herwich.

Francine uit huwelijk 1) en Martha uit huwelijk 3) waren achternichten (tante en nicht) van elkaar, stammende van Joseph Johannes en Helana Jacoba Herwich.

Hieronder een portret van Alexander Coenraad Rosemeier op hoige leeftijd. (Hij werd 104 jaren oud.) Afkomstig uit het Erfgoed Leiden en Omstreken.

Einde aanvullingen 16 sept 2017.

Aanvullingen cq correcties verkregen van de heer Cees Feringa d.d. 7 okt 2020. Zie ook helemaal bovenaan deze pagina. Mijn veronderstelling dat hij naar Berezina meetrok is derhalve onjuist !!!.

Quote de heer Cees Feringa hieronder: 

Geachte heer Boers,

Op uw website vermeldt u de carrière van Willem Milar. U laat hem o.a. naar Rusland gaan.

Willem werd echter bij het 126e regiment ingedeeld bij het 5e bataljon. Bijgaand de inschrijving. 

Het boekje "Het 126e regiment Hollandsche Infanterie in Rusland 1812", geschreven door luitenant-generaal C.D.H. Schneider (uitg 1898) geeft aan dat het 5e bataljon het depot-bataljon was. In 1812 werd het depot in Luik gelegerd.

De troepen uit het 126e regiment die meegingen naar waren de bataljons 1,2 en 3. Het 4e was al eerder met deze drie bataljons samengevoegd.

Willem ging dus niet mee. De restanten van zijn regiment werden overgeplaatst naar het 123e regiment infanterie, dat deel zou gaan uitmaken van de Rijnarmee. (Inschrijving bijgaand). Bij de schermutselingen rondom Wezel raakte hij lichtgewond. In de roerige einddagen van Napoleons leger werden diverse buitenlandse soldaten geïnterneerd, hij op 31 december 1813. Hij ontsnapte in Roermond en meldde zich in Amsterdam bij het nieuwe Nederlandse leger.

In bijgaande dienststaat van het 6e bataljon infanterie landmilitie wordt o.a. vermeld dat hij goed genoeg wordt geacht voor administratie en instructie. Ik verwacht dan ook niet dat hij vooraan heeft gestaan bij de slagen van Quatre Bras en Waterloo, waar zijn legeronderdeel overigens inderdaad aan heeft deelgenomen. Hij kreeg voor deze deelname een gratificatie van bijna ƒ400. Meer dan een jaarsalaris van een geschoolde arbeider. 

Met dank aan de heer Cees Feringa.

Einde mutaties 8 okt 2020.