Bert van Willigenburg in Surabaya mei/juni 2013.

Zie eerst de pagina Bert van Willigenburg Indisch of "Belanda"? en de pagina Eindelijk weer thuis om deze pagina beter te kunnen volgen of begrijpen.

Foto's en al het aanverwante materiaal (teksten en info) zijn het copyright van Bert van Willigenburg. Bij overname ervan dient u schriftelijke toestemming te verzoeken en te verkrijgen. U gelieve er rekening mee te houden.

Bert nam contact op met Eddie Samson te Surabaya en welke Cak Suroboyo kent Eddie niet? Eddie is één der laatste Indo Mohikanen in Surabaya en doet veel om het oude Indische in stand te houden. Er is genoeg over Eddie te vinden op het internet en ook hier op deze site staat het één en ander over Eddie. (Eddie is een neef van Jos Crawfurd en Jos was weer een ouwe buurjongen van me, dus hiermede is de "driehoeksverhouding" uit de doeken gedaan toch.)

Kortom, Bert nam contact op met Eddie en vroeg om zijn hulp en adviezen, aangezien Bert naar Surabaya ging om het één en ander uit te vogelen wat betreft Nederlandsch Indie en de 2de Wereldoorlog en natuurlijk nog andere zaken wat betreft onder andere de familie van zijn Indische echtgenote Inge Tielman en Bert's schoonmoeder mevr. v.d. Pol.

Hieronder scans van de brief aan Eddie, het bezoek aan de Burgemeester van Surabaya, enkele opnames van een tocht door Surabaya met de club PasKas, Eddie Samson en de journaliste Agata (de laatste twee stonden Bert met raad en daad terzijde. PasKas is een afkorting van Paguyodan Sepeda Kuno Arek Surabaya. (Een fietsclub van originele Surabayanen met gebruik van oud model fietsen.)

Kortom, Eddie en Bert traden verder in contact met elkaar. 

Hieronder: De huidige (in elk geval anno 2013) Burgemeester van Surabaya gezeten in haar ambtszetel ten kantore gemeentehuis Surabaya, Mevr. TRI  RISMAHARINI.

Hieronder: Eddie Samson en Bert van Willigenburg.

Hiernavolgend een stukje door Bert zelf geschreven in verband met zijn fiets- en becaktocht door Surabaya.

Quote:

Caroline heeft mij gevraagd om s’avonds mee te gaan met vrienden op de fiets door Soerabaja te gaan, dat leek mij wel leuk. Nadat ik had gegeten bij het Limboek restaurant werd ik op gehaald door Caroline en een vriend. Die vriend was verkleed als een soort militair soldaat compleet met helm ik keek een beetje verbaasd, wat gaan we doen dacht ik. Wij liepen naar de overkant van de Jl.  Tunjungan daar stond een fiets met zijspan lachen dus, de bedoeling was om in die zijspan te gaan zitten. Je moet weten dat die fiets uit de jaren 20/30 was hilariteit alom oké ik liet me verrassen. In een spurt gingen wij er van door om andere vrienden in te halen dat was spannend mijn bereider moest heel hard fietsen dus. Op een gegeven moment zag ik de vriendengroep voor mij rijden sommige ook op de motor maar de meeste op de fiets,ook hadden zij vele vlaggen van hun club, en het publiek  stonden te zwaaien en te roepen. We hadden veel bekijks vooral omdat de club van vrienden allemaal verkleed waren als soldaat met wapens en messen bijna officieel, maar ze waren heel vriendelijk tegen mij en ze lachten naar mij.  Mijn vermoeden ging naar de tijd van de Bersiaptijd dit was een soort demonstratie maar wel heel gemoedelijk. Ik had wel even een dubbel gevoel vanwege mijn bezoek aan Soerabaja om alles te zien van de oorlog en bijzondere plekken. Dit was voor mij wel heel confronterend, ik was eigenlijk met de zogenaamde Permuda’s op stap van de revolutie  op 19 september 1945.  Vooral omdat ik juist net deze dag bij de Werfstraat was geweest en dat wij met de vriendengroep weer langs de gevangenis waren gereden, dus zeker een beetje dubbel allemaal.

De rit eindigde bij het Sampoerna museum een oude sigarettenfabriek ten noorden van Soerabaja gesticht door een Chinese familie.  Achter het museum staat nog steeds een sigarettenfabriek waar vooral Kreték sigaretten worden gemaakt,  het bijzondere daarvan is dat de sigaretten nog steeds met de hand gemaakt worden. Wij hadden gelijk even de tijd om elkaar te begroeten en iedereen wilde met mij op de foto en hadden vele vragen voor mij. Ik moest iedereen vertellen wie ik was en wat ik hier kwam doen en waar mijn interesse lag, ik had veel uit te leggen dat begrijp je. Na een ¾ kwartier zijn ( editor: drie kwartier) wij daar weer vertrokken en er werd mij gevraagd om zelf te fietsen op een oude fiets van 1920, ja maar natuurlijk dat wil ik zeker doen. De meute achter mij aan lachen natuurlijk ik als hun leider voorop, waarheen gaan we vroeg ik aan Caroline, naar het Oranje hotel werd mij gezegd. Maar voor dat wij daar heen gingen reden wij naar de rode brug ( Jembatan Merah ) een beroemde brug in Soerabaja. Daar op die brug werd ik door de voorzitter van de Paskas rijwielclub lid gemaakt van hen club, wij hadden onze fietsen netjes aan de rand van de weg op de brug gezet, en ik kreeg officieel een club insigne van de Paskas club ik ben daar wel een beetje trots op. Na dit gebeuren zijn wij verder gefietst naar het centrum van Soerabaja en wij eindigde bij het Mojopahit Hotel ( Oranje Hotel). Achteraf heb ik een hele leuke avond gehad en heel bijzonder om mee te maken,dank lieve Caroline en je prachtige fietsclub.

Unquote.

Hieronder: De voorzitter van PasKas en een paar opnames van de tocht. 

Hieronder: De secretaresse van de club, speciaal voor deze gelegenheid de extra opdracht gekregen om goed op Bert te passen.

Hieronder: Bert met Agata, die trouwens ook lid is van de club.

Hieronder: Een groepsfoto van de club.

Hieronder: Ten kantore van de gemeente Surabaya en audiëntie bij de Burgemeester van Surabaya, mevr. Tri Rismaharini.

Hieronder: Agata Caroline Jecelyn, journaliste van beroep en Bert's steun en toeverlaat tijdens de speurtocht te Surabaya.

Hieronder: Het wapen/logo van PasKas.

Indien belangstellenden meer willen weten over de "missie" van Bert in de maanden mei/juni 2013 aldaar, dan gelieve u zich rechtstreeks met hem in contact te treden. Hij kan u dan direct al uw vragen beantwoorden.

Dit kan gebeuren via de contactgegevens zoals hieronder vermeld op zijn visitekaartje. Het zou anders teveel voor mij zijn, om zijn kennis hier op deze webpagina neer te zetten en als brievenbus te fungeren.

 Maar Bert ging niet enkel voor het bovenstaande naar Surabaya natuurlijk.

Bert had een ander belangrijker doel voor ogen en dat is te lezen op de vervolgpagina. Op die pagina is uitgebreid te lezen, wat zijn doel was. Klik hier om de pagina Bert naar Surabaya deel 2 in gezelschap van Eddy Samson en het bezoek aan de Indo club Adinda te Surabaya. Wil men meer weten over Adinda, ga dan naar de website van Stichting Adinda, waar onder andere een vriend van me Ed Brodie één en ander te vertellen en te zingen heeft.

A love for Surabaya that never grow old - Emmylou Harris.