Herman Salomonson, journalist die poezie en proza schreef en als pseudoniem Melis Stoke gebruikte.

Er is genoeg geschreven over Herman Salomonson met pseudoniem Melis Stoke , o.a. door Gerard Termorshuizen en anderen en daarom waag ik me hier er niet aan om tot in den treure te herhalen wat reeds bekend is. Enorm veel te vinden op het publieke net. Gerard (zijn biograaf) betitelt Herman als Een Humaan Koloniaal.

(Deze Herman niet te verwarren met Herman (Abraham) Salomonson die in voormalig Nederlands Indië o.a. te Semarang een commissie huis annex toko had)

Neen, van mijn kant hier slechts een diep respect betoon aan Herman Salomonson, gewoon omdat hij als mens zijnde ook een slachtoffer werd van dat smerige nazi regime en op 50 jarige leeftijd werd vermoord in 1942.

Herman Salomonson, geboren op 24 maart 1892 Amsterdam uit ouders Maurits Salomonson en Dinah Maria Wertheim. Studeerde te Delft Weg- en Waterbouwkunde maar zijn hart lag bij de journalistiek en brak daartoe zijn technische studie af.

Hij huwde in 1922 Den Haag met Josine Annette (roepnaam Annie) Maas Geesteranus en uit dit huwelijk de kinderen met roepnamen Hans en Netje.(Nanette) ..... Zoon Hans (Herman Arnold Nicolaas) werd eveneens slachtoffer van het smerig regime en wordt vermoord op 24 jan 1945 te Bergedorf Hamburg. De roepnaam Hans, bestaande uit de initialen voornamen en eerste letter van de achternaam. 

Waar ik Herman het meest in bewonder wat betref zijn schrijverijen is een stuk rijmwerk van hem, doelend op het leven in voormalig Nederlands Indië en daarmee een stukje leven de Europeaan aldaar onder de loep nam....waarheidsgetrouw en menselijk, volgens mijn bescheiden mening....ironisch, steels, noem maar op...de alledaagse gang van zaken in het gegoede leven van een " koloniaal".

Het betreffend stukje vond ik in de Moesson Online van 

En bij het stukje zat deze foto van Herman en zijn gezin in de tuin van het grote koloniale huis te Batavia, want Herman werkte  daar van 1923 - 1927 als hoofdredacteur van de Javabode...om de krant een nieuw leven in te blazen. Hij keerde in 1927 terug naar Nederland en wordt Directeur van de Haagse afdeling persbureau ANETA (opgericht door Dominique Willem Berretty die met de Uiver verongelukte in 1935). Hij krijgt uit hoofde van zijn werk en afkomst te maken met grote antisemitiesche lastercampagnes. De oorlog naderde en Nederland valt in de klauwen van de nazi's.

Herman wordt opgepakt, komt terecht in het Oranjehotel Scheveningen, van daar naar Buchenwald om uiteindelijk in Mauthausen aan te komen, alwaar hij door het vuile nazi regime op 7 okt 1942 wordt vermoord.

Nog een foto van het echtpaar in voormalig Indië met bronvermelding.

Hieronder Herman en zijn kinderen te Batavia. Deze foto is circa 1925 (Nanette geboren in 1925)

Een stukje uit de biografie van Herman geschreven door Gerard Termorshuizen (Bron: https://www.gedenkstaetten.at/raum-der-namen/cms/index.php?id=4&p=7044&L=1 ) 

 ....He himself believed unreservedly in the power of love to overcome evil. In prison he wrote moving poems that would later be published under the title Recrutenschool (Recruit School) (1946). In early August 1941 he was deported to Buchenwald; he was later sent to Mauthausen, where he was murdered on 7 October 1942.

Met dank aan alle bronnen. 

Moge zij allen in eeuwige vrede naast hun Schepper rusten. Moge de smerige moordenaars van het nazi regime en alle overige regimes  in alle eeuwigheid in de hel branden.