Is Bert van Willigenburg een Indische Nederlander of een verindischte "Belanda" ?
(De webmaster is een campur aduk Indo of te wel een Indische Ficus Hibiscus Neerlandicus en maakt zijn eigen Indische grammaticale regeltjes in plaats van de Nederlandse regeltjes te volgen..... verindischte of verindischde.... Het is dictee met een dikke "d" toch?)
Het maakt helemaal niets uit of Bert Indisch is of "Belanda" of Indo. Bert is in eerste instantie gewoon een mens die een interessante hobby heeft, daar veel over weet en die probeert andere zoekenden te helpen in hun speurtochten naar hun verleden in/over/van/uit weetikveel Indië.
Bert van Willigenburg is 100% Nederlands en gehuwd met een Indische dame genaamd I. Tielman. Zie hiervoor ook de pagina Eindelijk weer thuis.
En: Bert had gedurende 5 jaren een "soort" pleegvader/goede vriend, namelijk (Nootje) Joseph Arthur Mansveld, geboren 1923 en gestorven 2003, zoon van een voormalig SS(Staats Spoorwegen) -beambte in het voormalig Indië, veelal woonachtig geweest te Surabaya en school gegaan op de Broederschool te Darmo.
Bert heeft veel geleerd van zijn pleegvader en dat hielp mee om zijn interesse in Indië vergroten. Eddie Samson uit Surabaya (zie elders op deze pagina en de subpagina was een goede bekende van de familie Mansveld. Eddie heeft nog steeds contact met een zus van Nootje.
Is dat alles wat betreft het Indische in Bert? Vette hap, zullen wederom een paar knorrepotten de schouders ophalen.
Neen, natuurlijk is dat niet alles. Een stukje uitleg over wie Bert is volgt hierna en is met toestemming van Bert geplaatst. De brief richtte Bert aan dr. ir. Margaret Leidelmeijer, naar aanleiding van het verzoek van mevr. Leidelmeijer.
Ik quote hieronder eerst het verzoek van mevr. Leijdelmeijer aan Bert en daarna Bert's antwoord. Één en ander ten behoeve van geïnteresseerden op het gebied waar Bert zich mee bezighoudt. Ik zou zeggen: Lees het en wie weet of het de zoekende lezer/-es van dienst kan zijn.
Nederlandsch-Indië onderzoek 2de wereldoorlog:
Quote:
Geachte heer Van Willigenburg,
Ik ben voor het Indische Herinneringscentrum in Arnhem bezig met het samenstellen van een database over de ‘Indische Herinnering in Nederland, Indonesië en de kernlanden van de diaspora’. Op internet kon ik geen informatie achterhalen, vandaar dat ik u even een mail stuur met de vraag of u mijn informatie kunt geven over uw organisatie.
Graag zou ik willen weten,
Wat de doelstelling van uw organisatie is?
Wie is de doelgroep?
Welke middelen gebruikt u om de doelgroep te bereiken b.v. wetenschappelijk onderzoek of een documentaire, of misschien educatief materiaal.
Welke personen zijn verbonden aan de organisatie?
Werkt u nationaal of internationaal? Of misschien anders?
Werkt u misschien samen met andere organisaties?
Ik hoop dat u tijd vindt om deze vragen te beantwoorden. Mocht er nog vragen zijn, neem gerust contact met me op. Ik hoop van u te mogen horen,
Met vriendelijke groet,
Margaret Leidelmeijer
Hieronder het antwoord van Bert: (De lezer/-es dient te weten, dat Bert een heel lange tijd therapie heeft moeten ondergaan wegens een hersenbloeding en Afasie en nog steeds hiervoor medicijnen slikt en desondanks zonder problemen de reizen naar Indonesia heeft kunnen maken.)
Quote:
Beste Margaret
Ik heb je verzoek gelezen en de vragen die je me stelt.
Mag ik je enkele artikelen laten lezen opdat het duidelijker wordt voor je.
Ik kan je wel vertellen ik ben een Nederlander met veel contacten met Indo’s vanaf de jaren 1960.
Mijn schoonvader Jacobus Marcus Tielman is een Indo geboren in Java bij de suikerfabriek van Krian te Sidoardjo en getrouwd met Mary van der Pol uit Soerabaja Wonokromo.
Mijn interesse is al er vanaf 1960 het verhaal Indië, verhalen van vrienden die de oorlog mee maakte vanaf 1941 Japan- Nederlands-Indië.
Lees mijn artikel over de broer van mijn schoonmoeder. Mijn schoonvader zat in Jappenkamp in Japan in de kolenmijnen.
Mijn vrienden komen van Soerabaja en hebben de Revolutie mee gemaakte en hebben in de Werfstraat gevangen gezeten en op het nippertje bevrijd door Jack Boer zie Macaber Soerabaja.
Veel Nederlanders weten dat niet maar veel Indo’s weten ook niet alles vooral na de oorlog wat verloren was papieren, kampkaarten en waar ze geweest zijn.
Vaak hebben zij de tijd niet gehad of konden niet praten over deze tijd of trauma’s hebben.
Ik ben lid als gast bij de Militaire Luchtvaart –KNIL en heb onderzoek gedaan voor familie die crashten met een Bommenwerper B-25 met 8 bemanningsleden bij het 18e Squadron en kom regelmatig in Bronbeek voor lezingen en reuni”s
Ik ben lid van het SNA stichting neptune association die Catalina die in Indië vlogen in de oorlog en die vliegt nu nog.
Ik ben lid van de traditiekamer op de Kooij Den Helder
Ik ben lid van de vrienden van het Luchtvaart Museum te Soesterberg.
Ik heb contact bij het NIMH Nederlands Instituut Militair Historie
Ik heb contact met Henk Beekhuis voor mijn Japanse Kampkaarten, ik had contact met Teun Heijstek voor fotomateriaal over de oorlog hij heeft drie foto albums gemaakt.
Ik heb contact met de Marine ( de grootste marine haven in de wereld was Soerabaja ) ik krijg hulp voor mijn onderzoek.
Ik krijg hulp via de OGS Oorlogs graven stichting, van Johan Teewisse
Zo heb ik nog vele contacten die me helpen , ik ben vanaf 13 mei twee maanden in Indonesië eerst in Soerabaja waar Eddie Samson mij helpt in een onderzoek.
En ja ik werk alleen zonder organisatie ik heb alles zelf onderzocht en veel gelezen zie foto.s van mijn kantoor.
Dit is puur mijn hobby.
Ik hoop dat ik kan helpen en dat u nu weet wie ik ben.
Altijd bereid om u te helpen.
Vriendelijk groet
Bert van Willigenburg
Unquote.
Een reportage uit het Barnevelds Weekblad.
Let wel: Copyrights Barnevelds Weekblad en Elly Mulder - journaliste/fotografe. Geplaatst met toestemming van Bert van Willigenburg.
Lees per scan van links naar rechts en dan naar de volgende scan weer van links naar rechts enz.
Een uittreksel uit het Indonesisch katholieke kerkblad GLORIA, welke een onderdeel is van het grote concern Jawa Pos en is opgericht in mei 2000. Één en ander naar aanleiding van het bezoek van Bert van Willigenburg aan Surabaya in het voorjaar van 2013 inzake zijn speurtochten naar achtergronden van Indië in de 2de WO en later ..... Hij werd hierbij terzijde gestaan door een journaliste Agata Caroline Jecelyn.... en dat resulteerde onder andere in gebeurtenissen, welke te lezen zijn op de pagina Bert's belevenissen te Surabaya, mei/juni 2013.
Hieronder alvast dan een voorproefje van wat daar in Surabaya onder andere gebeurde. Een vertaling van het fragment hieronder is op verzoek te verkrijgen bij me. Anders kost het me veel Mb's ruimte op mijn server. De foto boven rechts hieronder in het stukje krant, is in totaal te zien op de pagina Bert's belevenissen te Surabaya, mei/juni 2013.
Kortom, heeft een passerende zoekende bezoek-er/-ster interesse in hetgeen Bert doet, dan kan men Bert bereiken via de N.A.W. gegevens zoals hieronder vermeld is op zijn visitekaartje. Hij zal u gaarne tot in detail van dienst zijn.
Ga naar de vervolgpagina van Bert's belevenissen in Surabaya mei/juni 2013, geassisteerd door journaliste Agata Caroline Jecelyn en........... Eddy Samson.... één der laatste Indo Mohikanen aldaar in Surabaya en tevens neef van Jos Crawfurd, die ook actief bezig is op diverse fora.
Noot editor: Jos was in die goeie ouwe jeugdtijden een buurjongen van me in Surabaya en Jos had een "oogje" op mijn duiven..... en ik had héél véél duiven en menigmaal was het menu dan ook duivenpastei. (Je weet toch: Indo's en duiven in die "ouwe" tijden was schering en inslag en tegenwoordig zijn het Indos'met een electronica tic.). .....
Duivenpastei? Hé, er worden een paar wakker. Ja, duivenpastei is lekker lieve mensen en vooral als er geen geld is om superdeluxe van vetjes ontdane vleesbonken te kopen in de superdeluxe keurslagerij.....waarbij men zogenaamd gratis zegeltjes krijgt, die reeds in de prijs zijn verwerkt.... Goblok loe.
Theresa Bright: Beyond the reef.
