Het NIET meer bestaande kerkhof van OENGARAN (Semarang.)

De heer Jan van Dam schreef zijn levensverhaal en publiceerde dat in pdf-vorm op het internet. Ik kwam zijn verhaal tegen in 2012 op het weblog I4E, doch de bron alwaar de heer Jan van Dam het publiceerde is niet meer te open/niet meer bestaand. Doch via de heer Martin Baltes kreeg ik alsnog het stukje toegestuurd.

Voor diegenen die er interesse in hebben, kan men het inzien via deze link hieronder. U dient wel een PDF reader op uw computer te hebben.

MijnVerhaal_JanvanDam_1942-46.pdf
Download  In zijn verhaal vertelt Jan over het leven van zijn familie in Indië en de oorlogsjaren die zijn familie en hij dooorbrachten. Het is heel mooi geschreven en ontroerend van tijd tot tijd. Dank heer van Dam voor uw openbaringen.

Ter ere en respect voor Jan van Dam en zijn familieleden/nazaten, heb ik enkele gegevens uit zijn verhaal gedupliceerd en hieronder geplaatst. Ik ben niet bij machte geweest om toestemming te vragen, aangezien ik niet meer bij de bron kan. Mijn excuses aan de familieleden en/of nazaten, maar van mijn kant is het nogmaals mijn teken van eer en respect aan de familie en nazaten om het hier te plaatsen, opdat zij niet vergeten moge worden, want zij waren een stukje voormalig Ned. Indie.

Zijn zusje ANNEKE VAN DAM.(*24-1-1926 +3-11-1940)

Gedupliceerd van bldz 10:

Zo voeren ze volgens paspoort 300/1940 van moeder eerst naar Medan op 28 Oktober, daarna naar Balikpapan om vervolgens rechtstreeks via Hawaï naar Los Angeles te gaan. Van daaruit zouden ze met de trein de lange reis naar Boston moeten maken.

Helaas is het niet zover gekomen, want enkele uren voordat zij Balikpapan zouden aandoen op Zondag 3 November 1940 is zij aan boord van de “Noordam” overleden. In een loden kist (voorschrift bij meerdaags vervoer voor een begrafenis elders in de Tropen) is zij toen met een KPM-boot van Balikpapan met vader en moeder naar Soerabaja gevaren.

Van daaruit is ze met een auto vervoerd naar Semarang met erachter aan ook een auto waarin Oma van Dam, Jaap en Jan zaten, net eerder uit Malang daar aangekomen.

Jan Eradus, de baas van vader, had verder de hele begrafenis en alles eromheen geregeld. Hij had bij eerdere ritten met Anneke naar Magelang voor die onderzoeken, de indruk gekregen, dat Anneke graag op het kerkhof in Oengaran, waar ze toen steeds langs reden, begraven wilde worden, als dit ooit nodig was. Dat had ze zo geuit, ze vond het daar prachtig !. Daarom had hij dit ook zo geregeld en vond de begafenis, na de kerkelijke plechtigheden in Semarang, plaats op Zondag 10 November op de begraafplaats in Oengaran. [Anneke was een Zondagskind, geboren op Zondag 24 Januari 1926, overleden en begraven op een Zondag !]

Hieronder de foto van het niet meer bestaande graf van Anneke van Dam. Zij werd slechts 14 jaren oud.

Anneke van Dam 24 januari 1926 3 november 1940 luidt de tekst van haar rustplaats. Moge zij naast haar Schepper haar eeuwige vrede hebben.

De grootvader van Jan van Dam was de heer JACOBUS PETRUS VAN DAM, die gehuwd was met Jan's grootmoeder PETRONELLA JOHANNA HERSBACH. Jan's grootvader was hoofdonderwijzer en overleed op 15 nov 1922 te Magelang. Jan zelve was toen nog niet geboren, want Jan werd geboren op 26 febr 1926 en toen de Slag in de Javazee plaats vond op 27 febr 1942 was hij net 15 jaar geworden.(Conform het levensverhaal van Jan.) Ook dit graf bestaat helaas niet meer, want het kerkhof van Magelang heeft men gedecimeerd en tot erfgoed gemaakt. Zie onderaan foto van het kerkhof anno dec 2020.

Conform Jan's levensverhaal had zijn grootvader de tombe laten maken voor hemzelf en zijn echtgenote mevr. Petronella van Dam-Hersbach (Jan's grootmoeder.)

Foto van het kerkhof Magelang anno dec 2020.

Jans'grootmoeder mevr. Petronella van Dam geboren Hersbach overleefde de oorlogsjaren en hieronder de beschrijving door Jan over het verscheiden van zijn grootmoeder. (Pag 48/49 van zijn Levensverhaal.)

Half September werd ik vanuit het “Irenepaviljoen” overgeplaatst naar het Militaire Hospitaal in Tjimahi.

Van de Broeders die mij met mijn kamergenoot van daaruit kwamen ophalen hoorde ik dat de beide broers van mijn Vader, die in Tjimahi waren geïnterneerd geweest, kort na elkaar na de capitulatie waren overleden, Oom Mim op 28 Augustus en Oom Theo op 1 September 1945. Deze beiden hadden de ontberingen helaas niet overleefd, ik voelde me alleen en intriest dat ik hen niet meer heb mogen meemaken. Besefte ineens dat Oma, als ze nog leefde, ineens 3 zonen in korte tijd hier in deze contreien kwijt was geraakt na deze donkere jaren. Ik wist namelijk niet waar Oma zich bevond en of ze nog leefde. Dat bleek achteraf gelukkig wel het geval. Ze bleek in Magelang te zitten en heeft de oorlog dus overleefd, zoals velen met de nodige strubbelingen. In Batavia, in afwachting van terugkeer naar Holland schijnt ze haar been bij een val nog gebroken te hebben.

Daar is zij op de “Oranje” gekomen en was op 20-4-’46 in Singapore op weg naar haar zus Ali Tummers-Hersbach in Oegstgeest. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.                     

Onderweg ten zuiden van Ceylon is ze op 29 April 1946 aan boord overleden en heeft aldaar een “zeemansgraf” gekregen. “1-2-3 in God’s naam !”

Extra info webmaster: Mijn oom Henri zat een reis eerder op de Oranje richting Nederland en zat ook vast in Tjimahi. Ik vraag me nu af of mijn oom Henri de ooms van Jan gekend zou hebben uit die tijden van internering, want er waren in totaal 7 kampen Tjimahi. Oom Mim, zoals boven bedoeld door Jan was de heer Wilhelmus Petrus van Dam geboren in 1899. Oom Theo was Johannes Theodorus van Dam geboren 1901. De derde zoon, die Jan's  grootmoeder verloren had, was oom George van Dam, die op 7 mei 1945 in het kamp Amoerang Bandoeng overleed.

Saillant detail over de broers WILHELMUS PETRUS VAN DAM (oom van Jan) en JACOBUS PETRUS VAN DAM (vader van Jan).

Jan's oom Wilhelmus was geboren te Amoerang 1899 en huwde te Leiden op 7 nov 1927 met Juliëtte Louise van der Laan.

Juliëtte had een zuster Jeanne Emilia van der Laan die huwde met Jacobus Petrus van Dam (geboren Haarlem 1898) op 25 dec 1923 te Leiden en Jacobus was de vader van Jan van Dam.

Moge zij allen naast hun Schepper hun eeuwige vrede hebben.