Omgeving desa Brenggong.
(Op de achtergrond Sam Saimun met keroncong Telomoyo. Niet mooi? Mute knop gewoon indrukken en geluid is wieberen op de kroncongweg.)
In een vorige foto serie Koken in de desa, heb ik het verhaal van die oude koloniaal uit de doeken gedaan en hoe de desa Brenggong aan haar naam kwam.
Maar ik had nog niet verhaald waarom die oude koloniaal destijds daar in dat kleine desaatje woonde en uit de grote stad vertrok. Die grote drukke stad met al dat geroezemoes en gedoe, nee dat vond die ouwe koloniaal maar niets. Altijd hetzelfde gedoe op zatermiddag naar de societeit en ouwehoeren over "hoe goed men het wel niet had met al die bijna gratis pembantu's en de laatste modesnufjes uit Parijs enzovoorts enzovoorts." Het hing hem danig de strot uit al dat gezeur en gezever.....Dan weer eens die orders met instructies en regeltjes en wetjes, gemaakt en opgelegd door het bestuur daar in dat verre Nederlandse Den Haag en waarvan de makers van al die papierzooi geeneens wisten waar in godesnaam de koloniën lagen.
En op zijn zwerftochten eertijds op zoek naar rust, vrede, natuur en simpele eenvoud, vond hij dan eindelijk dat kleine gehucht Brenggong... Hij zag het wel zitten: Zichzelf lui gezeteld in een kursi males en zowat heel de middag doezelen....
Enkele boompjes van allerlei soort, stukje natuur voorzien van de kali waar men het nodige levenswater uit kon betrekken, stukje akkerland of sawa her en der,.....
....geen karossen en flanerende hoepelrokken van nuftige zich vervelende en parasol dragende koloniale dames, geen grote veranda's waar welgestelde kolonialen gezeteld in rotanstoelen en gekleed in makkelijke pyama's en geflankeerd door een pembantu oppas die klaar stond met de fles jajem of een warm flesje bier....
...heel die entourage trok die ouwe koloniaal aan en om dit alles vestigde die oude koloniaal zich destijds hier.
Af en toe de stilte slechts verstoord door een kakelende moederkip met haar piepende kuikens, een paar verborgens jangkriks (krekels), een koetjeboe die uit verveling maar zat te boeën, een mekkerende geit omdat ie recht tegen het slagersmes aan de wand aankeek en waarvan ie wel vermoedde welk doel dat mes had.... sate...kambing.... mbéééh....
Enfin, kijk zelf maar naar de foto's, die mijn RRR vriend schoot en me opstuurde.... Uiteraard tot in de treure geldt ook hier wederom: Zijn foto's, zijn copyright. Vind je ze mooi, wil je ze hebben? Jiplak mag, maar eerst vragen, Monggoh Ndoro Toean of Ndoro Njonja.....alstublieft dankuwel, matur nuwun.
Sommige foto's spreken voor zichzelf en zullen bij de ouderen nog wel associaties oproepen aan hun jeugd, mits zij wel eens op het platteland vertoefden natuurlijk. Hadden zij hun jeugd enkel in de grote stad? Tja, jammer dan.
De kleine papayaboom zomaar ergens in het wild, geflankeerd door een pisangboom en waarvan de a.s. vruchten op de grond weg rotten....Althans, dat zou men denken, maar in Indonesia heeft zelfs zo'n gevallen pisangvrucht nog zijn doel..... Sayur.....of Rujak manis.....
Restanten uit een verleden:.... een handenwasser noem ik het maar, op een geimproviseerd stenen tafeltje. Jaja, IKEA zal hier geen droog brood verdienen.
De bekende manier van koken. In het "rijke" westen wordt men meteen een dure buiten oven of iets dergelijks aangesmeerd.
De brandstof voorraad. Let op de voorgeboorde insparingen op de balken. Het doel???.... Vooruitzien, want ooit zal men het afbouwen toch.
Na een verfrissend bad in de kali terug naar huis onder moeder's vleugels.
Ook alweer een stiekem restant van wat die oude koloniaal daar had achtergelaten. Op één of andere manier waren de bekende kleuren van de hollandse driekleur niet vergeten en had men het verwerkt in een soort schilderij..... Wachthuisje? Voor wat eigenlijk? Geheime vergaderplaats? De bezoeker mag het zelf raden, ik verklap het niet....Hint: Het is geen bushalte, het wordt niet gebruikt als warung. Antwoord staat er al als je goed leest. G a r d u.... werda ... jaga......Repot Man was here, in het westen heet ie KillRoy.
Stille eenvoudige getuigen van de viering van de hari Merdeka in 2012. Voor de rest zal het de mensen een worst wezen, want eigenlijk kost zo'n viering maar geld toch....Links het tafereel van een stel soldaten....
De kali in Brenggong, wasplaats, speelplaats, badplaats, poepplaats, noem maar op. In elke desa is de kali een levensader.
Mijn vriend genoot van een verkoelende duik. Hij had niets in de gaten, kleedde zich uit, kleren op een hoopje links op de oever met zijn camera en ja hoor.... stiekem gefotografeerd door kleinzoon. Helemaal rechts een bekende vissoort, gelig van kleur. En nu niet meteen een loep pakken om te zoeken ja.
Het trapje naar de wasplaats. Pas op als het geregend heeft met al die blaren op het trappetje.... kepleset !!!!
Zomaar een blik op een huis.
Hanif, de kleinzoon van mijn 3 R vriend, hier op bezoek bij zijn oma van vaderskant. En nu zijn de lezers waarschijnlijk aan het denken dus.... kleinzoon vriend? Oma vader's kant? Hoe zit het nu precies?
Wat hangt er aan de boom? Juist ja.... Lekker voor de sayur Gudeg of lodeh als ze jong zijn. Als ze rijp zijn, dan hebben we dus onze welbekende buah nangka.
Die oude koloniaal van eertijds had zijn levenswijze zelfs bij de kippen erin gehamerd. Net zoals het vroeger er aan toe ging: Er kwam een blanke die zich daar vestigde en huwde (of enkel samenleefde) met een lokale "bruine" dame et voila: er kwamen nazaten die men later Indo's noemde....
En zie daar, eeuwen later in het hedendaagse Indonesia gebeurt het nog steeds: Een gekleurde donkere mama kip met lichte kinderkuikentjes. Zou papa haan blank zijn?
Enkele durpsbeelden.
Hanif's oma.
Ergens bovenaan deze pagina zijn details te zien van deze totaal opname van de keuken. Let maar op die balken met uitsparingen. En volgens mij hangen er magere papaya's aan het magere papaya boompje en de pisangboom heeft ook zijn aow leeftijd bereikt denk ik. En als je heel goed kijkt: ter hoogte van de middenlijn van de foto en dan rechts bij die 4 zwarte stenen ongeveer: gak gak gak maar dan in het taaltje van de bebek entok.
