Purworejo of in Indiës tijden van weleer ook Poerworedjo.

Purworejo, bekend uit Indiës tijden: de suikerfabriek, de kazerne, de omringende desa's, de berg die as en onheil spuugt, Jan Toorop, de kali Bogowonto, het oude stationnetje en nog veel meer.

Google er maar lustig op los en gebruik de term "poerworedjo" of "purworejo" en je vindt tientallen sites die elk wel hun verhaal hebben over Poerworejo/Purworejo. Hetzij wegens geboorte, hetzij wegens een verleden van voorouders en noem maar op.

Dus .... daar gaat deze pagina niet over.

Het gaat over een hedendaags Purworejo anno juli 2012 (vers van de pers dus), het simpele eenvoudig leven in Purworejo, het gaat over de nog steeds en altijd aanwezige vindingrijkheid van Indonesia's bevolking: van de nood een deugd maken. Een eigenschap die het moderne Westen dus totaal niet kent... Spijkertje nodig? Hier heb je een kilo. Draadje nodig? Hier een hele rol, zoek het maar uit.... een verloederde consumptieen geldverslindende  maatschappij is mijn mening.

Het is een stuk foto verhaal van een vriend c.q. kennis van me, zijn leven, zijn geluk, zijn "ego". Hij deed wat ik ooit ook zo graag wilde maar gedwongen door omstandigheden het niet heb kunnen waarmaken.

Alle hierna getoonde foto's dragen derhalve ook zijn Copyrights en zijn naam en adres zijn bij mij bekend. Vind je de foto's aandoenlijk, mooi, interessant, of wat dan ook, wil je ze hebben: het mag allemaal,............ M A A R  wel eerst even vragen alsjeblieft. Het staat wel zo netjes en beleefd toch?

Foto onder: Vindingrijkheid, zo alom bekend in Indonesia. Maak gebruik van wat zich aanbiedt en dat is de natuur. Ik herinner me dit soort beelden uit mijn jeugd: Hupsakee, de kapokmatras van het bed en hatsekidee in de zon ermee... zo, alle transpiratie geurtjes en de "bau pesing" geurtjes idem dito weg foetsie richting tropen blauwe lucht, zich vermengend met de terasi en petis geuren. (Ik had een kampsyndroom opgelopen en plaste uit angst veel in bed toen. Mag toch? Is toch geen schande als je een syndroom had). Moet men 's hier in dit multiculti land eens proberen je matras'in je achtertuintje in de zon leggen.... Geheid, binnen 5 minuten roddelt men erover of één of andere uit de hoogte doend buur gaat zitten OH'en tegen je.... Eh, buurman, ik zit heel de dag tegen die matras van je te koekeloeren... bla bla bla. ... Leef en laat leven daar. Hier: Not !!!! (Trouwens dit onderstaande beeld van een matras te drogen in de zon is NIET typisch Purworejo, maar gangbaar alom in Indonesia, maar deze scene speelt zich wel af in Purworejo.)

Foto onder: Er is een mooi kanaal in Purworejo, mooi onderhouden oevers, klein beetje watervuil met zich meevoerend en sporadisch van de regering uit een bruggetje geplaatst, maar helaas niet overal. Dus komt de vindingrijkheid om de hoek kijken. Zo simpel, zonder ouwehoeren van de commissie zus en commitee dat. Doen, gewoon zorgen dat er een bruggetje meer komt. Er is bambu alom, er is een vereende desa kracht, dus everybody happy, want het werkt feilloos.

Het kanaal:

Het kanaal met een "echte brug".

Het kanaal met nog een "echte brug".

Het kanaal met een extra "eigen"brug, beetje bambu, wat palen en het werkt. Oh ja, is samengesteld zonder vergaderingen met gezwam van B&W en vragen in de 2de Kamer, partij vertegenwoordigers en nog meer van dat slap gelul van een stel zakkenvullers.

En details van het bruggetje. Bij mijn weten is er nog niemand in de kali gecemplung (gevallen), misschien hooguit een paar bocaks die verkoeling zochten? Waarom toch altijd zo repot (moeilijk doend, hoogdravend gedoe) als dat het hier in Europa moet? Beetje dittem beetje dattum, klaar. Holland: De middelen heiligen het doel.... Indonesia: Het doel heiligt de middelen.

En nog zo'n home made bruggetje en deze is wat netter geproduceerd. Misschien wel ge-engineerd door één of ander Europees Ingenieurs Waterbouwkundig Bureau en ook nog gesubsidieerd? LOL.... Laughing Out Loudly.... Brullen van de lach voor de internet termen onwetenden onder ons. Leuning? Waarvoor? Nog steeds niemand gecemplung in die kali, dus onnodige verspilling. Ik vind dit schitterend en ben zelf ook altijd door mijn pleegpa op deze wijze opgevoed en het heeft altijd gewerkt.

Foto onder:

Een neerkolk in het kanaal en het is dus NIET een plaats om even lekker op je gemakje te zitten en de vissen te voeren ja !!! Alhoewel ik het zelf héél lang geleden wel heb gedaan.  Kleur van schaamte op mijn bakkes? Not dus!!! Alleen waren de cementen "dingen" op de foto toen gewoon grote keien in de kali. Makkelijk toch, geen botol cebok nodig...Even zakken en linkerhandje aan het werk... Klaar.

Foto onder: De eigenaar van dit huisje staat elke dag trouw de postbode op te wachten. Elke dag en elke dag maar weer is hij teleurgesteld, want elke dag krijgt hij GEEN blauwe brieven, GEEN aanslag onroerend goed, GEEN flop van de ziekenzorg met "Er wordt binnenkort een X bedrag van uw rekening afgeschreven voor gemaakte zorgkosten", GEEN 80 miljoen reclame aanbiedingen waar weer zoveel bomen het loodje voor hebben gelegd, GEEN dit en GEEN dat gezeur aan de deur. Deze eigenaar is elke dag zwaar teleurgesteld omdat de postbode doorrijdt, tenminste ervan uitgaand dat daar de postbode komt.

"Loh, koq ken dese?" Isterniet isterwel. Grafisch geintje.

De jonge kelapa. Pleur het maar neer, ergens in een hoekje en het groeit en bloeit. Een draagmand voor op de motor om de waren naar de pasar te brengen of aan de man langs de deur soms? Een beetje wasgoed op een modern wasrek. Een stut voor een scheefgroeiende boom. Her en der stenen fijngemaakt uit grote rotsblokken ooit eens uit die vulkaan daar vlakbij de lucht in gespuugd. En droge schrale grond want het is het droge seizoen. Een restant van wat ooit eens een pisangboom was. Geen droog stukje roti of een bordje nasi soms te verdienen, maar we redden het al eeuwen en zullen het nog wel eeuwen lang redden.

Een keurig bruggetje, een neerkolk, een bloemetje ter verfraaiing, een drietal kindertjes op een fiets vol van jolijt.

Foto's onder: In tegenstelling tot het eenvoudige simpele arme gedoe, hiernavolgend dan een paar foto's van het kantoor van de Bupati van Purworejo. Ach ja, wat valt er over te zeggen? Niet veel, behalve een schril contrast. Welk doel hebben al die ruimtes? Niemand die de plantjes verzorgt, allemaal brandhout aan het worden of al geworden.

Foto's onder:

Oude huizen uit oude tijden van employees uit de suiker misschien of in andere beroepen daar werkzaam. Een gedacht spruit in me op: Verboden voor honden en Inlanders. Waarom weet ik niet. Misschien omdat ik teveel kijk naar een desahuis???? Shit, Tig-jaren na toen.... en nog steeds.

Foto onder: Deze foto.... als ik er maar lang genoeg naar kijk, dan word ik zo triest.... zo verschrikkelijk triest, omdat ook daar de vernielzucht en het vandalisme is doorgedrongen.... triest die zogenaamde moderne tijden soms, want wat ik in mijn jeugd heb geleerd was: Klauwen af van andermans spullen. OK, je jatte wel 's mangga en dergelijke (en dat praat ik niet goed), maar je vernielde niets, want er was respect in je gedramd door pa of ma.

Moderne tijden, jaja. Anmeoela: vroeger of nu maakt niets uit, want respect moet je tonen en wat mij betreft mag dat slap gedoe van opvoedkundige specialisten en instituutjes en spiegelochen en nog meer van dat soort onzin, zo de kali in.  Hoho, ik pleit NIET voor de grote sapu lidi of rotanstok, want daar kan ik best van meepraten, maar respect en fatsoen werd mij bijgebracht zonder die genoemde ondingen. De sapu lidi en de rotanstok kreeg ik omdat ik streken uithaalde.

Kijk naar dat witte muurtje rechts op de foto, dat hoekhuis.... grafiti geklier. Één of ander klodderwoord en dan heel groot XTC....

Foto's onder: Zo stil, zo rustiek, geen verkeer zoals in de grote steden.!! Oh ja?  Zo warm en zóóóó arm. Mag ik alsjeblieft pijn in mijn hart hebben vanwege en voor het volk waar ik voor een deel van afstam?

RUSTIEK: Geef me een cadeaubon van 100 euro te besteden aan een week gratis afhaal bij de Chinees en ik zal het weigeren, want ik pak dan mijn dompet en ik zal me dan neerzetten op de bank van zulk een warung en koop me wezenloos aan de pisang goreng gebakken in minyak kletik of de eenvoudige sayur met wat rijst en tempe goreng.

NOG MEER RUSTIEK:

WARM in de late middagzon.

ARM, zóóó arm: Ik vraag me af wat die man aan het schrijven of tekenen is? Zijn dagopbrengst uit de rombengan berekenen? Een droom opschrijven over hoe groot zijn zaak later zal zijn als ie ooit ooit ooit een klein beetje geluk tegenkomt in zijn leven? Mischien dat hij dan een Rupiah kan missen voor een heel T-shirt??? Gelukkig hebben wij hier geen last toch van gescheurde shirts en nog meer van dat soort armoei. Wat zijn wij toch gezegend, niet dan? En toch maar klagen en kankeren, dat alles zo duur is en dat we vandaag een kleiner stukkie vlees hebben? En maar klagen, dat we dit jaar niet naar Verwegistan kunnen vliegen en dat we het maar in Ukkel net over de grens moeten zoeken.... Oh oh oh, wat zijn we toch zo zielig. .... Kijk nog maar 's goed naar dit voorbeeld hieronder en naar de arme kindertjes op mijn andere pagina's, voordat de jeremiade weer losbarst. Natuurlijk zullen er kijkers/-sters zeggen: Eigen schuld dikke bult, had ie maar een vak moeten leren.... Jajajaja, had ie misschien wel vermogende ouders mogen hebben die 'm naar school hadden kunnen sturen toch? En dat vergeten menigen die iets dergelijks beweren: Dat zij dus wel die kans hadden gekregen en deze man en soortgenoten dus niet...

Foto onder: Iets wat weinigen hier in Holland bekend is. Het familie graf van Ibu Ani Yudhoyono, de echtgenote van de huidige President van Indonesia.

Foto's onder: De vroegere Landraad/Gerechtshof en tegenwoordig museum:

De vroegere MULO en tegenwoordig SMA. Sla de KB er maar op en lees welke problemen er nog waren destijds in Purworejo om een MULO te vestigen.

Foto onder: In 1938 was deze persoon 14 jaren oud. Afgelopen 6 juli 2012 was het precies 74 jaren geleden, dat de ring- middel- en wijsvinger van genoemde persoon er zo uitzagen. Als deze persoon nu nog zou leven, zou deze persoon al 88 jaren oud zijn. Is dit niet iets bizonders? Voor eeuwig vastgelegd: kentekenen van Sri Hartati geboren 30-4-1924 in een land dat toen nog een kolonie was van Nederland, dat later geregeerd werd door een vorstin Juliana, geboren op 30 april 1909 en al 15 jaren oud was toen Sri Hartati geboren werd. Sri Hartati heeft later de geboortedatum van de destijds regerend vorstin van de kolonie op de MULO moeten leren, maar heeft de vorstin er eigenlijk wel ooit bij stilgestaan, dat één van haar gekoloniseerde onderdanen op dezelfde dag jarig was??? Ik weet wel zeker van niet. Want per slot van rekening: wie was nu die Sri Hartati toch? Onderdaan nummer zoveel slechts.

Ik vraag me zomaar af: Om dit diploma te krijgen, moest nog anderhalve gulden betaald worden aan zegelkosten door wie? Zat zoiets niet in het schoolgeld inbegrepen?

Heden 27 juli 2012 nog ontvangen de volgende hieronder geplaatste foto's van de vroegere MULO en latere SMA7 Purworejo.

Leraren van de vooroorlogse MULO bij het "monument" zoals ook hierboven geplaatst. De foto was zwaar beschadigd en heb het deels digitaal geretoucheerd.

Een eindexamenklas van de latere SMA7 van Purworejo. Hier heb ik niets aan geretoucheerd.

Mijn dank is heel groot voor die verre vriend daar in die warme zon en die een deel van zijn leven spendeert aan "goeddoen" en mensen helpt, klein en groot, ongeacht geloofsovertuiging. !!!!