Resident Carel Johan Westenberg en zijn familie en iets ook over zijn zoon Hans Westenberg. (zonder afbreuk te doen aan de andere kinderen. Opdat zij niet vergeten worden.)

Bronnen: Delpher.nl, Moesson Online, Registeralmanakken, Ind.Navorsers, WieWasWie, openarch.nl, archieven.nl en internetsites uit Indonesia.

Carel Johan Westenberg werd geboren te Arnhem op 17 juli 1862 als zoon van Hendrik Johan Willem Westenberg en Johanna Emmerentia Verkouteren (*Amsterdam 25 mei 1832 en + Penang Malaysia 19 mei 1899) en dit gezin had meerdere kinderen. Vader Hendrik was Kapitein bij de Generale staf van het leger.

Carel studeerde voor bestuursambtenaar en begon zijn carriere als ass.controleur in 1886, controleur klasse 2 in 1888, werd Ass. Res. 1904/1908 en uiteindelijk Resident van Tapanoeli 1908/1911 om gepensioneerd te worden en stierf uiteindelijk te Den Haag op 27 juli 1918. Tijdens zijn pensioenperiode zat hij tevens in de Directieraad van het Batak Instituut. Hij schreef ook een wetenschappelijk boek over de Batak cultuur en gebruiken. (Mede) door hem werd Batak's inlijving bij Ned. Indie GEEN oorlogsdrama; dit bewerkstelligde Carel omdat hij (bijna) altijd op zeer goede, vriendschappelijke voet stond met de Sibajaks (Batak leiders) en over en weer een vertrouwensband aanwezig was.

Zijn hele carriere als bestuursambtenaar vervulde Carel in de Bataklanden (Medan/Bangoenpoerba) om slechts voor een korte poos gestationeerd te worden op Bangka (Serdang, een klein gehucht destijds en nog steeds.) 

Wie meer wil weten over Carel en zijn verdiensten gelieve dit zelf op te zoeken. Genoeg te vinden.

Met groot verlof naar Den Haag, hieronder zijn gezinskaart, met vermelding van zijn gezinsleden.

Hij huwde op 16 sept 1899 met de Batakse vrouw van adelijke afkomst NEGEL *1872)  te Serdang en had voorheen met haar reeds de volgende kinderen, die allen bij de geboorte erkend werden.

Johanna Emerentia (vernoemd naar Carel's moeder) *27 sept 1892 te Bangoenpoerba. Zij werd later tekenlerares.
Maximiliaan George * 24 febr 1894 te Bangoenpoerba. Werd ingenieur en hij ging later het industriele plantage leven in. (Rubber estates). Zie voor vervolg over Maximiliaan de pagina RESIDENT WESTENBERG DEEL 2.
Jacqueline * 2 nov 1895 te Bangoenpoerba. Zij werd later verpleegster.
Hans, de jongste, * 24-10-1898 en deze Hans werd later heel bizonder. !!! En dat verhaal komt hieronder volgend.

Overigens: de lezer gelieve de hier genoemde Hans Westenberg NIET te verwarren met de rechter Hans Westenberg waar heel veel over geschreven is (en soms op negatieve manier, maar dat is hier niet aan de orde van de dag.) !!!!

Na het overlijden van Carel in 1918, vertrokken zijn weduwe NEGEL samen hun zoon Hans terug naar Ned.Indië op 14 okt 1920. Zijn verjaardag vierde Hans aan boord. Zijn moeder keerde terug naar haar geboortedorp Kabandjahe en Hans stortte zich later op de landbouw hetgeen altijd zijn levensdroom was geweest ondanks zijn studie voor een bestuursambt. (Universiteit Leijden - agro-economie en gezondheid en de Indonesische taal. Niet afgemaakt na overlijden van zijn vader). Maar vooral eerst vond hij een baan bij een Rubber Mij Serbadjadi en werd al snel manager. Hij ging in 1928 terug naar Nederland met verlof, ontmoette Johanna Cornelia Westhoff (1907-1991). waar hij mee huwde en zij kregen een zoon Johan. In 1941 liep het huwelijk stuk en zijn ex-echtgenote en zoon werden geinterneerd. Hans zelf werd slechts de laatste 5 maanden voor het einde van de oorlog geinterneerd, omdat de Japanse bezetter deskundigen nodig had in de agroculture. Hij werd door hen als Indonesier beschouwd. Zie verder onder de foto.

Hieronder een foto van Hans op zeer hoge leeftijd.

Na de oorlog, welke hij niet zonder kleerscheuren meemaakte, huwde hij 2) een Chinese vrouw (gemengd Chinees Javaans) geheten Phie Gweng Engh waar hij zoon Vincent van kreeg in 1946.

Inmiddels werd op zijn kunde en kennis een beroep gedaan om de rubberplantages weer in werking te stellen, hetgeen tot 1949 plaats vond.

Na de overdracht van Ned. Indie aan Indonesia werd Hans warga negara in 1950 en kocht een stuk land van circa 50 ha Kebun Djeruk, een voormalige sinaasappel-plantage.nabij Tebing Tinggi. met de bedoeling er een landbouw areaal van te maken. Door de strubbelingen na de overgang kreeg hij echter de kans er niet voor en werd telkenmale door de Rubber mij gevraagd om te assisteren bij de produktie en strubbelingen. In 1954 werd hij zelfs Gen. manager van de rubber plantage Kwaloe, waar voor de oorlog zijn oom en broer de scepter zwaaiden.

Deze baan accepteerde hij onder beding, dat hij gewassen tussen de rubberbomen mocht telen gedurende 3 jaar, voordat de gewassen overschaduwd werden door de rubberbomen. Hij had namelijk een manier gevonden om de bevolking meer rendement van hun gewassen te laten halen waardoor hun netto resultaten van de oogsten enorm verhoogd werden.

Kortom, Hans Westenberg deed uitstekend zijn plicht die hij zich zelf had opgelegd ten gunste van de bevolking en beloning kon ook niet uitblijven: Hij kreeg de 2 Prijs Magsasay, een soort Novelprijs in Azie, vernoemd naar de founder Magsasay betsuurder Philipijnen.  Zie https://www.rmaward.asia/awardees/westenberg-hans/

Wil men het hele verhaal lezen over Hans Westenberg ( in het Engels), klik en lees HIER.

En blader gerust de hele site door, want er staat meer in dan enkel gado gado, sate of nasi goreng. Genoeg te leren over de Batak Karo bevolking, hun levenswijze, armoede en hun cultuur. En dat had de familie Westenberg heel goed door.

Hieronder een stukje uit de Moesson Online:

Zijn aanvraag tot warga negara:

Moge zij allen in vrede rusten.