De slag in de Javazee - februari 1942.

Voor Cor, mijn broer, die ik nooit gekend heb. Je bent als een onbekend Indisch jongetje geboren, maar heden ten dage staat je naam in de Nederlandse Krijgshistorie gegrift. 

Het kwaad jou aangedaan, is méér dan goed gemaakt.

Tot dat medio november 2016 op de kalender verscheen, want wederom werd jou en jouw medegesneuvelden kwaad aangedaan. Jouw graf op de zeebodem van de Java zee is niet meer en dat dank zij de tekortkomingen van verantwoordelijken, die ervoor gezorgd hebben, dat lijkenschenners de kans kregen om te doen wat zij niet hoorden te doen. De lijkenschenners kan ik het vergeven, want deze jongens zochten enkel naar een bord vreten vanwege hun armoei, maar hun opdrachtgevers en de verantwoordelijken, zal ik zolang ik leef, het hen altijd kwalijk nemen en hen minachten voor hun onkunde, nonchalance en stommiteiten. Wie zij ook moge zijn, ik minacht hen, want hun ogen en oren waren en zijn blind en doof. En dan heeft men het lef om met zijn dikke wijsvingertje naar anderen te wijzen, stel oetlullen met veel bla bla bla zijn het.
 

Foto boven: Uitvergroting van OGS.nl

Foto onder: Het was maart 2012 en mijn zus Julia deelde me droog mede, dat zij een aandenken had van onze broer Cor. Dat was deze zakdoek hieronder. Cor had die zakdoek gemaakt na  zijn opleiding Den Helder en vlak voor men uitvoer met de kruiser vanuit de haven van Surabaya om slag te leveren, nam hij afscheid van haar en gaf haar de zakdoek als aandenken. Nooit eerder wist ik er van af tot maart 2012 pas. Ze vroeg of ik het wilde hebben waarop ik natuurlijk ja antwoordde, maar om één of andere reden heb ik het nog steeds niet. Gelukkig heeft mijn dochter er een foto van gemaakt. Zodat ik tenminste iets heb. Verdriet uit vergane tijden heeft bij velen een soort deur dichtgedaan en mijn zus Julia behoort tot die categorie net als dat mijn andere zus Miep daartoe behoorde. Tot aan haar dood heeft zij mij bitter weinig verhaald over haar jeugd met onze vader en moeder. Mijn beide zussen schelen respectievelijk 23 en 13 jaren met mij. Helaas, ik ben niet de enige die veel moet ontberen van die tijden van toen. Jammer.

Aanvullende informatie d.d. 28 oktober 2012 - zie ook het herinneringszakdoekje bij de informatie van Martinus Offringa. Hoogstwaarschijnlijk zijn dergelijke herinnerings doekjes "in serie" - maar wel manuaal - gemaakt bij elke speciale gelegenheid aangaande het Hr MS de Ruyter. Het verhaal van mijn zus kan dus niet waar zijn wat betreft haar gezegde, dat mijn broer Cor zelf het doekje had gemaakt. Vergelijk de bloemversiering en het handschrift van de teksten op beide foto's. (Hieronder en bij Martinus Offringa.) En vergelijk die ook met het zakdoekje O16 van de familie Siemers.

Het was 17 aug 2012, de dag van de herdenking van Indonesia's opafhankelijkheid en ik had een telefoongesprek met mijn zus Julia in Spanje en ik vertelde haar, dat ik zeer recentelijk een gesprek had gehad met een kennis over Cor mijn broer en het sneuvelen..... ik hoorde haar huilen door de telefoon en zij vertelde me, dat een week voor het uitvaren van de kruiser de Ruyter, een deel van het personeel kort verlof had gekregen om afscheid te nemen van de familie.

Mijn zus vertelde, dat Cor een stille verlegen jongen was en heel rustig en altijd met een glimlach om zijn mondhoeken rondliep... Mijn zus vertelde verder, dat Cor naar de deur toe liep en aan hun tante Trui Roggen gehuwd met Zwarthoed (een oudere zus van hun moeder) vroeg om voor hem een kaars te branden bij het Mariabeeld in de huiskamer..... en mijn zus huilde nog een poosje verder...ik ga haar volgende week weer bellen, want dan viert ze haar verjaardag (bij in leven zijn) en hoopt ze 91 te worden en broer Cor zou bij in leven zijn dan 92 geweest zijn.

 
Opgedragen aan mijn broer Cor en aan al zijn strijdmakkers. Hij was slechts 22 jaren oud (en zou binnen 2 maanden al 23 geworden zijn) en ging ten onder toen hij dienst deed op HMS De Ruyter. Anno 2012 is het alweer 70 jaren geleden. .....Soms vraag ik mezelf wel af, als hij nog in leven was geweest, wat dan precies zijn plaats in deze huidige wereld geweest zou zijn? Zou hij getrouwd zijn, een gezin hebben gehad met kindertjes (mijn neefjes en nichtjes), zou mijn eigen leven dan niet gevulder zijn.? Zou hij mij dan ook niet een stuk van zijn levens-ervaring overgebracht hebben?
 
Ik  heb hem nooit gekend want ik werd geboren nadat zijn lichaam al vergaan was en de stofdeeltjes ervan door de Indische Oceaan dwarrelden. In mijn vorige website heb ik tijdens het schrijven ervan mijn wrok geuit maar één recentelijke reactie van een bezoeker deed mij mijn ogen openen en ik aanvaardde, dat wat gebeurd was nooit meer zal terugkeren. Tevens hebben verschillende instanties, die in het verleden menigmaal mijn wenkbrauwen hebben doen fronsen, de "onvolkomenheden" meer dan voldoende rechtgetrokken. Voor de OGS alsmede de Marine mijn grote dank.
 
Bij het opzetten van deze vernieuwde site heb ik daarmee rekening gehouden en stel enkel derhalve feiten hieronder vast, zonder mijn emoties al te heftig mee te laten spelen.
 
Ik had in mijn jeugd een aandenken aan Cor en dat was zijn goudkleurige ponjaard, dat gedragen werd bij het uitgaanstenue. Helaas is het door onvoorziene omstandigheden verloren gegaan. Ergens in Indonesia zal iemand die ponjaard (nog) wel in bezit hebben. Het werd verkocht door mijn pleegouders, aangezien er broodnodig eten op tafel moest komen en ik neem het mijn pleegouders ook totaal niet kwalijk. We waren straatarm in die tijden en werk was er niet en alles wat van waarde was werd verkocht. Maar die ponjaard, die blijft in mijn herinneringen zolang ik leef.

Uit: OS 28 27-02-1942 Hr.Ms. De Ruyter 

Tijdens de slag in de Javazee kreeg het vlaggeschip van de Striking Force, de kruiser Hr.Ms. De Ruyter, op 27 februari 1942 op de eerste platvoet vier Japanse voltreffers. De eerste treffer, om 16.31 uur, was een 20 cm  granaat. Die kwam bijna loodrecht in de bottelarij binnen en passeerde vervolgens het volksverblijf in de achterkuil, de dieselcentrale, de voorcentrale en de voorpompkamer; het projectiel kwam tot rust in de dubbele bodem waar het onontploft bleef liggen. In de voorcentrale explodeerde bij de passage van de 17 granaat een zuurstoffles, waarbij stoker-olieman R. Hassing dodelijk en een monteur zwaar gewond raakten.Om 23.40 uur werd de kruiser opnieuw getroffen, nu door een torpedo van de Japanse zware kruiser Haguro. Zij zonk ruim twee uur later. De ondergang van De Ruyter heeft vermoedelijk 347 opvarenden,onder wie de eskadercommandant, schout-bij-nacht K.W.F.M. Doorman, en de commandant, kapitein-luitenant ter zee E.E.B. Lacomblé.

Hieronder link van de namenlijst van de gesneuvelden van HMS De Ruyter:

http://www.wereldoorlog2.com/index.php?option=com_content&task=view&id=56&Itemid=75

Foto's onder: De gedenkplaten via het OGS van de hier op deze pagina genoemde gevallenen zijnde mijn broer Cor, collega's Andreas Emmen, Arthur Cooke en Joannes Kaïn, allen op HMS De Ruyter.  Ook voor collega Hendrik Antoine Erkelens gesneuveld aan boord van HMS JAVA. Een andere collega van mijn broer, A. Nahuijsen,  de vader van Joop Nahuysen, heeft een plaatsje op deze website op de pagina Slag in de Javazee 2 VON gekregen. Op de derde gedenkplaat hieronder helemaal onderaan is zijn naam te vinden.

Een bloemstuk voor de gevallenen 2004 met Kerstmis.

Gegevens bij het OGS:  

Bron: Regionaal archief Alkmaar. Cor meldde zich op 16 juni 1938 bij de kazerne te Den Helder. Zie ook bovenin bij Richard Arthur Cooke.

Aanvulling 12 dec 2014: Ik heb voor de collega's/vrienden/medegesneuvelden van mijn broer Cor en welker collega's/vrienden/medegesneuvelden op deze hoofdpagina vermeld stonden, voor elk van hen een aparte subpagina aangemaakt, zodat zij niet in de "grote hoop" van deze hoofdpagina "onvindbaar" zijn.

Zie hiervoor in het menu links, wie op welke pagina vermeld staat.

Beeld van de Slag.

Foto onder: Sloep trekt de vlotten met overlevenden om daarna gered te worden en aansluitend nog 3 jaar in krijgsgevangenschap te Japan door te brengen. Bij mijn weten zijn deze overledenen niet enkel afkomstig van HMS De Ruyter, doch ook van de andere schepen uit het eskader. Volgens één der verhalen op het internet scheen er ook een Amerikaanse marineman tussen gezeten te hebben, die weigerde opgepikt te worden door een Amerikaans schip, aangezien de Amerikanen slechts hun landgenoten aan boord wilden nemen. Deze Amerikaan bleef trouw aan zijn collega's op de vlotten/sloep. De passerende Amerikanen wierpen scheepskaken naar de vlotten en voeren verder.

Foto onder: Directeur van de OGS - de heer G. Flieringa - strooit op 25 febr 2012 strooibloemen bij de naamplaat gesneuvelden ter ere en respect van Cor mijn broer. (Naam ter hoogte van de handen bij het witte vlekje). Met dank aan de OGS en de heer Walter Kessels die het voorstel aankaartte voor dit gebaar bij de heer Flieringa. (Bron foto: Walter Kessels.)

Foto onder: De heer Walter Kessels bij de naamplaat op 25 febr 2012 wijzend op de naam van mijn broer Cor. Walter Kessels was daar aanwezig in verband met de voorbereidingen/begeleiding/nazorg/P.R. tbv de ceremonie op 27 febr 2012. Na afloop verkreeg ik via het internet al meteen een stuk of 160 foto's van de ceremonie en hij zorgde als het ware op deze manier ervoor, dat ik er heel dichtbij was. Mijn dank is groot. (Bron foto: Walter Kessels.)

Foto onder: Cor (rechts) met collega's op Tanjung Perak Ujung marinebasis Surabaya. Ik weet niet wanneer precies deze foto is genomen, maar ik vermoed, dat het in het begin van zijn carriere (1938) geweest moet zijn, aangezien ik geen rang-onderscheiding op zijn uniform zie.

Hieronder; zomaar een beeld van een oceaan met een ondergaande zon. Zou zulk een beeld op mijn broer's netvliezen als laatste gegrift zijn, alvorens hij de zeebodem in werd getorpedeerd?

Neen, natuurlijk niet, want stuk voor stuk wisten de jongens wel bijna met zekerheid, dat ze nooit meer thuis zouden komen al opstomend naar de vijandelijke Japanse vloot bij Bawean. Stuk voor stuk hoopten ze allen, dat ze niet geraakt zouden worden, dat ze het zouden overleven, dat ze weer naar huis konden gaan, dat ze niet in doodsangst zouden kreperen..... en dat ze niet in de geschiedenis vermeld zouden worden........ Helaas, hun dromen kwamen niet uit en ze haalden de geschiedenisboeken van Nederland.

Hieronder: Enkele foto''s van het wrak van HMS De Ruyter, zoals door Australische duikers gefotografeerd. Met dank aan Kevin Denlay, één der duikers, die mij een hele serie van het duikgebeuren toestuurde, omdat ik een familielid ben van één der gesneuvelden op dit wrak van HMS De Ruyter.

Aanvulling 18 nov 2016: Geachte lezers/lezeressen van deze pagina. Kijk maar ng eens goed naar de beelden van de wrakken hieronder gemaakt door Kevin Denlay. Anno medio november 2016 kwam het bericht openbaar afgegeven door het ministerie van Defensie, dat de wrakken er niet meer zijn. Weg, gesloopt, gejat, foetsie. En daarmede is ook het zeemansgaf verdwenen van hem die sneuvelde voor ons. En met hem bedoel ik: Allen die daar vielen.

Hieronder: Een stuk van de geschutskoepel.

Hieronder: Een toegangsdeur naar...?

Foto onder:

De naam.  Aangroeisel = D, dan de E, dan spatie, dan R en dan weggeschoten rompstuk waar de letters U Y T E R stonden.

Foto onder: Cor's  laatste foto thuis bij mijn pleegouders destijds wonend in de Sawahan buurt te Surabaya,met een paar strijdmakkers. Allen ernstig kijkend, wetend wat hen te wachten stond. Cor uiterst links, met naast hem mijn pleegvader Thom Phefferkorn en daarnaast mijn pleegmoeder Nancy ten Cate zittend. Achterste rij zittend, derde resp. tweede van rechts  mijn zussen Julia en Petronella (tweede van rechts). De rest is mij onbekend. Alle uniformdragers op de foto: zij zijn niet meer en de overige burgers bijna allen ook niet meer. Wie de kinderen waren en of ze nu nog net als ik op leeftijd zijn en nog leven?

Foto onder: een eerbetoon aan mijn broer, geheel links en met het Oorlogsherinneringskruis met gespen Krijg ter Zee 1940-1945 en Javazee 1941-1942. (Met dank aan M. Offringa.) 

Als ik naar de Staat van dienst kijk hieronder van mijn broer Cor en de gegevens vergelijk met de kaart van het Regionaal Archief Alkmaar, dan valt me op, dat de informaties afwijken van elkaar. Hieronder (volgens de Marine)  wordt vermeld, dat Cor op 4 mei 1938 in Nederland was aangekomen en geplaatst werd op het wachtschip Willemsoord en op 1 juli 1938 geplaatst op het wachtschip van Speijk.

Vreemd, want de kaart van het Regionaal archief Alkmaar vermeldt: dat Cor op 16 juni 1938 zich meldt bij de kazerne te Den Helder en op 1 juli 1938 geplaatst werd op het wachtschip van Speijk.

Vreemd, heel vreemd, want ik krijg de neiging te denken, dat er twee verschillende instanties tegenstrijdig zijn of in elk geval niet met elkaar overeenstemmen. Ik zou haast denken, dat Cor dus clandestien in Nederland verbleef vanaf 4 mei t/m 15 juni 1938... ?????

Foto onder: Staat van dienst afkomstig van de Marine

Foto onder: Cor's laatste afrekening, uitbetaald aan de heer C. Roggen in 1950. Vreemd dat de verantwoordelijken niet van mijn bestaan afwisten, daar waar men mij wel feilloos wist te vinden, toen de dienstplicht mij riep.  Vreemd, dat zijn laatste afrekening (salaris en "doodsgeld"??) 8 jaren lang op zich heeft laten wachten. Vreemd, want de jongens mochten toch ook niet wachten op de vijand?

Er staat een groot stempel op zijn kaart: AFGEDAAN. Dat klinkt zo verrekte cru dat woordje AFGEDAAN. Het scheelt slechts een paar letters met het woordje AFGEDANKT. Cor schijnt postuum ook medailles gekregen te hebben, zoals het op zijn Staat van Dienst staat. Zoals het daar op die kaart staat, was Cor dus op het HMS de Ruyter gestorven. Waar wa dan op dat moment HMS de Ruyter?... Een leek zou dit zo kunnen lezen. Ik zou geschreven hebben: Gestorven aan boord van de HMS de Ruyter tijdens de slag in de Java zee en ten ondergegaan. Dat zou veel duidelijker geweest zijn en exacter ook.

Op mijn oude website had ik enkele opmerkingen geplaatst - vrij scherp - gericht aan de marine leiding van weleer, welke ik - vanuit mijn visie - bekritiseerde om de genomen beslissingen met betrekking tot de Slag. Ik kreeg daarop reacties van bezoekers/-sters en één bezoeker reageerde - na al die jaren dat de site bestaat - op een wijze die me wel aan het nadenken zette en me deed besluiten om één en ander te corrigeren en of van tekst te veranderen, hetgeen hierbij is gebeurd.

In aanvulling op mijn en algemene kennis van eventuele andere geïnteresseerden in het gehele gebeuren Slag in de Javazee, doe ik hieronder een deel van deze bezoeker's berichtgeving vermelden, aangezien het informatie betreft, dat tot de Slag in betrekking staat.

Quote:Op uw website haalt u ook stevig uit naar admiraal Helfrich, "naar wie goddank maar één straat is vernoemd". Dat is de reden dat ik u mail. Ik woon in Wassenaar, het dorp waar de genoemde admiraal Helfrichlaan zich bevindt. U heeft het overigens niet juist, er zijn meerdere straten naar admiraal Helfrich genoemd, in onder meer: Utrecht, Rijswijk, Zuidhorn, Hardenberg en Geleen, zoek maar eens na op Google-maps. En dus ook Wassenaar. Het grappige is dat de Helfrichlaan haaks staat op de Karel Doormanlaan, zij raken elkaar onder een hoek van 90 graden, in leven en ook hier na de dood met elkaar verbonden; deze twee marinemannen. Daarbij is de Doormanlaan hier breed, mooi en lang, en de Helfrichlaan smal en verstopt met geparkeerde auto's. De Helfrichlaan is een verbindingsweg tussen twee doorgaande wegen, de Schouwweg en de Backershaegenlaan.

De ironie wil verder dat tot een jaar of twee drie terug, tot diens overlijden, op de Karel Doormanlaan een (tweede)zoon van admiraal Helfrich woonde. Deze man, Alexander Helfrich, was hier een wel gezien en bekend persoon in Wassenaar. De oudste zoon(Jan) van Helfrich woont, wanneer hij nog leeft, in Australie. Ik vraag me wel eens af of genoemde Alexander Helfrich zich er ooit wel eens gedachten over vormde, over het wonen in de straat van wie de naamgever door zijn eigen vader(de admiraal Helfrich) de zee op was gestuurd om slag te leveren met de invasievloot der Jappen, het resultaat u bekend, waarbij u uw broer verloor.

Wist u verder dat de laatste landvoogd en toenmalig opperbestuurder van Nederlands-Indie, de goeverneur-generaal jhr. Tjarda van Starckenborch Stachouwer, ook tot diens dood in 1976 in Wassenaar woonde?

Tenslotte keer ik nog even terug naar de uitzending van Pauw en Witteman, op woensdag 15-02 jl. Daarin gaf Theo Doorman aan dat hij per Catalina geevacueerd werd met zijn moeder, uit Soerabaja naar Australie, na de rampzalige slag in de Javazee. Met die vliegboot kwamen ze begin maart aan in de Australische stad Broome. Bijna direct na aankomst werd de stad en haven, met Nederlandse vliegboten en die evacuees uit Ned-Indie, aangevallen en beschoten door (Japanse) Zero's. Theo Doorman vertelt hoe zij uit de in brand vliegende vliegboot in het water terecht komen. Daarbij loopt hij(TD) nog een schampschot op. Hij komt daar in het havenwater naast Rob(?) Lacomblé te liggen, de zoon van de gezagvoerder van de De Ruyter, Eugene Lacomblé.

Het beeld trof mij wel: zo gingen de twee vaders Karel Doorman en Eugene Lacomblé, een week(of zo, mogelijk wat meer dagen) ten onder in de Javazee op 27 februari met vele opvarenden, waaronder uw broer Cor, aan boord van de getorpedeerde De Ruyter, en zo lagen de twee zonen Theo en Rob enige tijd later in het water bij Broome, om het wel te overleven. Toeval, (nood-)lot of Goddelijke beschikking? Unquote.

Voor Hendrik Antoine Erkelens en zijn familieleden Hans en Humphry. Hij sneuvelde a/b van HMS JAVA tijdens de Slag.

Bron foto's: Humphry en Hans d.d. maart 2012. Overige: OGS.nl

Foto's van de ceremonie op 2 maart 2010 Ereveld Kembang Kuning te Surabaya wegens de 70-jarige Herdenking van de Slag op 27 februari 1942.

Op 2 maart 2012 vond nog de herdenkings ceremonie plaats te Kembang Kuning Surabaya, welker herdenking werd bijgewoond door vice-admiraal Borsboom. Bij de herdenking van de 27ste februari aldaar kon de vice-admiraal Borsboom niet aanwezig zijn wegens de planning van zijn dienstreis in Indonesië. Van Walter Kessels heb ik een verslag mogen ontvangen, waarvan hieronder een kopie en welker kopie ook te lezen en te zien valt op de site van Arjati te Breda en voorzien van enkele foto's.

Bron  foto's: Walter Kessels en ook hiervoor mijn dank.

Foto's onder: Walter Kessels aan het oefenen met de Indonesische Marine en Walter Kessels even in rust en afwachting van het verloop van de herdenking tijdens een pauze. Eronder Eddy Samson in pose. Foto's met toestemming van de eigenaar Anton van Apeldoorn.

Foto onder: Vice-admiraal Borsboom strooit pasarbloemen bij de naamplaat van de gevallen van HMS De Ruyter op 2 maart 2012. (Bron Walter Kessels.)

Foto onder: Na de ceremonie op 2 maart 2012 en als de laatste bezoeker weer weg is, sluit de Pak Jaga van het Ereveld Kembang Kuning de poort. (Bron Walter Kessels.)

Verslag van Walter Kessels.
Onderwerp: impressie Kembang Kuning 2 maart 2012.

Selamat pagi Holland,

Na ruim een week ben ik dan terug uit Surabaya in Kemang -Jakarta in het mooie huis van Peter & Margot Steenmeijer. (Peter is Directeur OGS Indonesia).
Terug uit Surabaya, de geboortestad van mijn echtgenote, Lennie en van haar broer Frank!
Het was een enerverende, soms zeker een emotionele en vooral warme week! Niet alleen vanwege de temperatuur,maar vooral door de mensen.  
De pelgrims en eigenlijk alle anderen die ik heb mogen ontmoeten daar in Surabaya.  
Onder de pelgrims waren ook een broer(tje) en twee zus(jes) van Peter Steenmeijer.
Het was heel bijzonder om hen daar te ontmoeten, en vooral om de familie verzameld te zien bij het graf van hun broer Hugo op het ereveld Kembang Kuning, echt indrukwekkend en aangrijpend.

De Commandant der Zeestrijdkrachten (Koninklijke Marine- KM), de vice-admiraal Mathieu Borsboom was op dienstreis in het verre oosten en heeft de reis zo ingedeeld dat hij zijn Indonesische counterparts op 1 & 2 maart in Surabaya kon ontmoeten - zo heeft dan ook zijn bezoek aan Indonesië gecombineerd met een bezoek aan het ereveld Kembang Kuning op 2 maart jl.
Een mooi gebaar naar de pelgrims, alle aanwezigen en naar de Indische gemeenschap, zijn aanwezigheid werd heel erg op prijs gesteld!
Peter Steenmeijer was dus heel druk, want zo'n bezoek heeft heel wat voeten in de aarde..het grote werk werd weliswaar gedaan door de NL Defensie-attache in Jakarta, de kaptien ter zee Pieter Heijboer, geassisteerd door Fred Rambi.
Maar het bezoek aan het ereveld Kembang Kuning is natuurlijk een zaak van de Oorlogsgravenstichting (OGS), dus van Peter Steenmeijer!
Een van de dingen die geregeld / gecoördineerd moest worden was, waar en hoe de Indonesische delegatie van de Indonesische Marine, de ALRI (Ankatan Laut Republik Indonesia) zou gaan staan en welke commando's zij gingen volgen..
In aanvang zou het een groep zijn van ca. 15 man personen,...fout, het werden 30! Maar op de dag zelf, 2 maart dus, kwam zo'n anderhalf uur voor aanvang van de plechtigheid een grote militaire bus, onder escorte, het ereveld op rijden met 56 man, om in marinetermen te blijven, aan boord...!! 
Van het Nederlandse Korps Mariniers, waren drie Tamboer en Pijpers aanwezig, goed volk - prima boys, een genoegen om mee samen te werken!
Met hun sergeant, Herbert Blaak, heb ik samen de Indo marine naar rechts laten richten en heb ik de ceremonie met hen doorgesproken, mind you een uur voor aanvang..! 
Met de hulp van een Indo kapitein, Yuli die wel redelijk Ingriss beheerste, heb 3(drie) keer de aankomst en eerbewijzen aan de Vice-admiraal geoefend bij 33C in mijn (drijfnatte) kostuum en als tempo doeloe commando's staan geven op het ereveld Kembang Kuning...en dat terwijl de lucht al vol zat met ''geluid'' van -tig omringende moskee'n!! 
Maar, alles kom reg, 10 minuten voor aankomst - de admiraal was gelukkig vertraagd in het verkeer - wist iedereen wat, hoe, wanneer en waar hij moest doen...het zag er gelikt uit, de aanwezigen waren onder de indruk en de militairen zo trots als Garuda's...

Peter Steenmeijer heeft de plechtigheid bij het Karel Doorman monument geleid en omdat ik in de afgelopen maanden van bijna alle mails in de voorbereidingsfase een CC kreeg van Peter kon ik mij helemaal inleven in de plechtigheid zoals hij die voor ogen had - het liep gesmeerd, echt heel ''soepel'' en het is een waardige bijeenkomst geworden die door iedereen aanwezig ook zo is ervaren.

Een kranslegging door de admiraal en daarna het strooien van bloemen bij de naamplaten van de slachtoffers van de slag in de Javazee en bij een aantal van de vele graven.
Speciaal voor Hans Boers, wiens broer gesneuveld is tijdens de slag in de Javazee de volgende 2 foto's:
met respect. Na de plechtigheid natuurlijk meer dan genoeg lekker makan.
Natuurlijk best wat stress, maar gezellig en met een rugzak vol ervaring en een paar goede mensen om ons, hebben wij er met z'n allen voor kunnen zorgen dat
de aanwezigen alleen maar mooie momenten en herinneringen aan deze dag over houden! 
Veel dank aan Rudy da Costa (hoofd technische zaken OGS Jakarta) en  John Leuwol, opzichter van het ereveld Kembang Kuning, terima kasih banyak!!
Een traan en zeker veel lach in het warme Surabaya, het was een eer dat ik erbij mocht zijn!

Salam uit regenachtig Kemang,
Walter.

Op 27 febr 2014 vond de jaarlijkse herdenking plaats te Kembang Kuning en ditmaal werd de herdenking bijgewoond door Admiraal Marsetio van de Indonesische Marine in gezelschap van Vice Admiraal Borsboom. Op de foto hieronder strooien beide heren pasarbloemen bij het monument. Foto Suryaonline.com

Één der laatste beelden van de heer Boenandir, overlevende van de Slag en ex-collega van mijn broer en andere. Hij deed dienst op HMS de Ruyter. Anno 2012 is ook hij niet meer. Beeld uit de film Indie en de 2de WO.

Enkele foto's van de in aanbouw 1936 en net afgebouwde kruiser De Ruyter uit 1937 www.kb.nl

Mijn broer monsterde aan in 1941 - 4 jaren na afbouw van de kruiser.

Foto´s Collectie Tropenmuseum.

3 okt 1936 / De doop van ms De Ruyter op de werf te Schiedam. Kon. Wilhelmina naar de plechtigheid.

De groepsfoto.

De mobilisatie begon sept. 1939. Zeemilitie stapt op te Batavia met als bestemming de marine haven van Soerabaja. Uit de KB. Misschien dat ooit een lezer hier passeert en een familielid herkent op de foto hieronder.

Zie ook de pagina Bob Bär's Verhaal. Bob deed dienst op HMS Java en verhaalt een stuk van zijn leven toen hij gemobilisseerd werd in 1938 en zich in dienst stelde in de Gubeng kazerne te Surabaya.  Klik HIER om naar de pagina van Bob Bär te gaan. 

Een krantenfoto van de JAVA te Amsterdam in 1925.

Voor mijn broer en mijn vader, die ik  beiden nooit gekend heb. Als jongste,  kan ik slechts op deze wijze hun mijn respect en liefde betonen, zodat hun triest levenseinde niet voor niets is geweest en zij hun plaats hebben verdiend. Dank zij hen leef ik.

Foto's onder: (Copyright en eigendom de heer Peter Steenmeier / OGS.)

Alom in de wereld wees de kalender vrijdag 5 oktober 2012 aan en zo ook in Surabaya Kembang Kuning uiteraard. En die dag genoot het personeel van het Ereveld Kembang Kuning van een selamatan ter plekke en circa 14000 km richting Nederland genoot ondergetekende eveneens van een selamatan. Toeval? Voorzienigheid? Samenloop van omstandigheden.

De heer Peter Steenmeier - direkteur OGS Indonesia - verleende zijn hulp en toestemming tot het houden van deze selamatan ter plekke van de pendopo van het Ereveld, omdat ik voor alle medewerkers iets terug wilde doen, waarvoor mijn hartelijke dank. (Zie de pagina Een Dankwoord)  Want zij zorgen toch voor onze Gevallenen toch en dat vergeten wij wel eens.

Een verzoek aan hen, die nog wel eens de erevelden van de OGS bezoeken om hun nabestaanden te respecteren en te eren: Steun daarom de OGS te vinden op www.ogs.nl   ..... Niet vergeten aub. Want de kosten van de OGS dreigen ver boven het budget uit te gaan en (extra) subsidie van de Nederlandse regering is héél hard nodig. (Nieuwsbericht eind mei/begin juni 2013). !!!!

Ik ben - nogmaals gezegd - een gezegend mens, omdat weinigen zoiets is overkomen. Dank aan allen, zowel in het aardse alsmede in het hiernamaals, die dit mogelijk maakten. Slechts een enkeling is zoiets gegund.

Foto onder: De heer John Leuwol  (Zie de pagina Een Dankwoord onderaan wie John Leuwol is) deelt het personeel mede, waarom deze selamatan gehouden wordt.

Foto onder: De genodigden/medewerkers Kembang Kuning. De beelden spreken voor zich. Alvorens te nuttigen wordt een gebed gehouden.

Dank allen, mede namens alle Gevallenen en bovenal namens mijn broer Cor.

Foto's onder: 2 januari 2013. Een dag na de viering van Oud en Nieuw. Nederland is aan het bijkomen van al de vuurwerkknallen en de champagne en weet ik veel wat nog meer. In Oost Java Surabaya en Sidoarjo regende het te pletter als het ware. Het deerde Anton van Apeldoorn en zijn familie niet om - samen met overgekomen kennissen - erop uit te gaan en bloemen neer te leggen op Kembang Kuning te Surabaya voor de Gevallenen. Ongevraagd deden zij dat ook voor Cor mijn broer. Mijn dank en ook namens Cor voor Anton en de zijnen is groot.

Bovengeplaatste 2 foto's copyrights van Anton van Apeldoorn. Zie ook de pagina Sidoarjo Oost Java.

Nederland herdacht op 4 mei 2013, maar ook in Indonesia vond de Doden herdenking plaats.

De Herdenking 4 mei 2013 op het ereveld Kembang Kuning te Surabaya. Foto's Totok en tekst uit SuaraSurabaya.net.

De kruizen van o.a. familie Vermeulen en Harmelen.

Anton van Apeldoorn (in kostuum), een trouwe bezoeker en hulp voor diegenen die hem nodig hebben, bij de namenlijst gesneuvelden.

Silvy Pangkey legt een krans neer bij het monument van SBN Doorman.

Voor de Kerst 2015.

Bij het monument werden door bevriende jeugdige kennissen van me uit Indonesia bloemen gestrooid. Ze namen de tijd en de moeite voor me en voor mijn broer Cor om het maar even te doen. Moesten een uur in de gammele bus zitten vanuit de kleine stad waar ze vandaan kwamen, dan nog een endje lopen van het busstation naar het ereveld. Namens mijn broer Cor en mezelf: Dank je wel jullie allen. Nathallia Fidrawati, Maria Christina, Hermawan Wijaya en Raden Putra Janggala..... Terima Kasih banget adik2 ku.

Oh ja, de foto's zijn natuurlijk mijn eigendom en dus....je kent het verhaal wel verder.

En de opzichter Pak Soekarjono is vandaag 31 dec 2015 voor het laatst in zijn functie, want ook voor hem gaat de tijd voort en vanaf 1 januari 2016 is mevr. Audry daar de nieuwe opzichter. Het ga je goed Pak Soekarjono en dank voor je zorgen en werk te Kembang Kuning Ereveld. Hij was de  vervanger van John Leuwol, die een paar jaren geleden te vroeg stierf. Ja John, ook jou zijn we niet vergeten en kijk je op je werk en ons neer. Dank nogmaals.

De wijze lessen van Pak Soekarjono aan hen die willen luisteren en begrijpen. Deze foto hieronder is het copyright en eigendom van Maria Christina anno dec 2015.

 Van links naar rechts: Hermawan Wijaya, Maria Christina, Pak Soekarjono, Nathallia Fidrawati en Raden Putra Janggala.

Ga verder in het menu naar (of klik op de link) pagina 2 van De Slag in de Javazee - Herdenking ter plekke op zee waar de Slag plaats vond - Verslag van de V.O.N.

15 november 2016:

VOOR COR, één der 915 man: JE LAATSTE STOFFELIJKE RUSTPLAATS IS NIET MEER. MOGE JE DESONDANKS TOCH JE EEUWIGE VREDE BLIJVEN HOUDEN. JE BENT EN BLIJFT IN MIJN HART.

AANVULLENDE INFORMATIE NAAR AANLEIDING VAN HET BERICHT IN DE KRANTEN, DAT DE WRAKKEN SPOORLOOS VERDWENEN ZIJN.

HIERONDER EEN SCAN VAN EEN BRIEF ONTVANGEN DOOR MIJ VAN DE KON. MARINE EN HET KAREL DOORMAN FONDS

DE BRIEF WAS ENKEL OP DE ENVELOPPE VAN EEN ADRES ETIKET VOORZIEN. DE BRIEF ZELF NIET !!!! ACH JA, WE HEBBEN NOG GEEN SOFTWARE, DAT DE MOGELIJKHEID BIEDT OM ADRESSEN OP DE BRIEF ZELF TE PLAATSEN TOCH????? BIJ MIJN WETEN GEBRUIKTE IK DIE SOFTWARE AL IN BEGIN JAREN 1990.

Zie verder het AD artikel: 

http://www.ad.nl/nieuws/nederlandse-zeemansgraven-bij-indonesie-spoorloos-verdwenen~aef8adaa/?utm_userid=359e48fe-2d1d-4bee-b82a-49c507977199&utm_source=dailynewsletter&utm_medium=email&utm_campaign=20161115 

Omwille van de leesbaarheid, heb ik de brief gesplitst.

In de brief quote:  

• ..."Men bespreekt de melding en de mogelijkheden van een gezamenlijk onderzoek....." ..... Men bespreekt...wanneer? Wat wil men dan doen? Weg is weg. Had men destijds - toen jaren geleden al geconstateerd was, dat er "gestolen" werd, niet een electronische beveiliging kunnen plaatsen gekoppeld aan monitoring via satelite? We leven toch in de moderne tijd? (2004 KM koopt de scheepsbellen op van de slopers. ) !!!!
• ..."Oogmerk van de expeditie was beelden vast te leggen....ivm de komende 75-jarige herdenking...." Kevin Denlay, een Australische duiker legde deze beoogde beelden van de wrakken toch al vast in 2002? ..... Ga bij hem te rade dames en of heren.

Maar ja, wie ben ik. In elk geval niet iemand die het voor het zeggen heeft maar alleen "beobachte" zoals onze oosterburen dat zo mooi kunnen uitdrukken.

Ik heb de kwestie eens nader onderzocht en ben tot de volgende conclusie gekomen mede naar aanleiding van enkele door mij gevonden feiten waaronder een bericht uit de Daily Telegraph van oct 2014 waarin men melding maakte van het strippen en slopen van wrakken van Engelse oorlogsschepen en mijn conclusie luidt dan als volgt:

Men weet van de kwestie en men kijkt een andere kant uit.

En hoogstwaarschijnlijk zal men erbij gezegd hebben: We kunnen er niets aan doen, dus laamaarwaaie.

Anmeoela, men had er wel degelijk iets aan kunnen doen maar men verdomde het.

"Ja", zal één of andere druiloor dan wel weer aanvoeren: "Dat bericht stond toch in een Engelse krant?"

"Nou en?" , is mijn antwoord: "Er is toch communicatie tussen de Westerse mogendheden...."

En dan zal wel weer een andere druiloor aankomen met: "Maar dat kost toch geld en dat is er niet"... En mijn kommentaar zal zijn: "Er is wel degelijk geld voor aanwezig. Pluis de regeringsbudgetten er maar eens op na."

Aanvulling 15 februari 2017:

In de week voor maandag 13 februari 2017 kreeg ik een vervolgbrief (gedateerd 10-2-2017) over de gang van zaken.

Mij vielen meteen een paar dingen op; er werd geschreven over 3 "termen":

1. Verificatie (Vaststellen dat de wrakken echt verdwenen zijn),
2. Appreciatie (Wat is er precies mee gebeurd) en
3. Afspraken over het behoud van maritiem erfgoed in de toekomst.

• Ad 1) Experts van beide landen (Indonesia en Nederland) hebben de gegevens verzameld, geanalyseerd en vastgesteld, dat VRIJWEL zeker de wrakken zijn verdwenen. (Nou, dat is niet zo moelijk geweest, want dat wist ik als leek eind november 2016 al aan de hand van de mij beschikbare gegevens en informatie - zie onderaan deze pagina.) De experts gingen gezamenlijk in de week van 6 t/m 9 febr 2017 aan tafel in Jakarta.... Dan pas???? Lekker laat.
• Ad 2) Wat er precies mee gebeurd is, was mij eind november 2016 ook al bekend. Even neuzen hier en daar, je vriendjes bellen in Indonesia en deze de sloperijen langs laten gaan en foto's maken en je gezond verstand gebruiken en het antwoord ligt voor de hand.
• Ad 3) Afspraken over behoud van maritiem erfgoed in de toekomst.... Welk maritiem erfgoed? Waar? Wat voor afspraken?

Al met al een teleurstellend vaag vervolg op de gang van zaken, althans voor mij, namens mijn gesneuvelde broer Cor. Heel veel woorden in de brief die samen nietszeggende frasen tevoorschijn toverden.

Dan tot slot de laatste alinea van de bewuste brief:

1) Wij verzoeken u vriendelijk deze informatie tot maandag (bedoeld wordt dan 13 febr 2017) in familiekring te houden, zodat wij zoveel mogelijk nabestaanden zelf kunnen informeren. Nou mijnerzijds is dat niet gebeurd heren, don't worry. Maar waar komt dan de info vandaan in de media, die op maandag ochtend al bol stond van het verhaal? Dat moet dan al vanuit de pressroom van de instantie af komen toch en waarschijnlijk al veel eerder dan maandag morgen vroeg, want de media heeft tijd nodig om te drukken en voorbereidende nieuwsuitzendingen te maken?

2) Mij is bekend, dat diverse nabestaanden van de gevallenen een uitnodiging op maat hebben gekregen om de Herdenking in de Kloosterkerk bij te wonen op 27 februari 2017. Waarom hebben niet ALLE nabestaanden deze uitnodiging gekregen???? Zitten er minder belangrijke nabestaanden bij, die de moeite niet waard zijn om een uitnodiging te krijgen of te moelijk doen? Ik verwijs naar de zinsnede in de brief: "U kunt zich hiervoor nog aanmelden bij [email protected]." .... letterlijk met punten en al gequote en ik verwijs naar het feit, dat inderdaad vaststaat dat niet ALLE nabestaanden een uitnodiging hebben gekregen.....Duidt m.i. op het feit, dat het een beetje een wanorde is in de administratie van de afdeling die dit moet regelen. (Als je deze brief van 10 febr 2017 toegestuurd krijgt, dat sta je toch boek in de administratie? Of zie ik spoken?)

Cor, voor mij is elke dag een Herdenking en Gedenking aan jou. Heb ik geen duur bla bla bla voor nodig om dat te volbrengen.

Kortom, mijn conclusie:

Een boel veel bla bla bla en geen doeltreffende resultaten, maar dat wist een ieder met gezond verstand al van te voren. 

In elk geval: Mindef en KDF, dank voor toezending van het vervolg gebeuren, zoals beschreven in uw brief van 10 febr j.l.

Einde aanvulling 15 februari 2017.

Cor, jouw botten en die van je gevallen medestrijders liggen nu her en der verspreid, zo ze nog niet verteerd zijn en dat reken ik de verantwoordelijken aan en ik reken het hun zéér zwaar aan.

Beelden van Telegraph UK.com. Scavenging of the Prince of Wales 2014.

Step Vaessen maakte een youtube filmpje voor Al-Jazeerah en toon beelden over en uit een sloperij te Surabaya.

https://www.youtube.com/watch?v=CNoqff3i5HI&feature=share (Eind november 2016/begin dec 2016) 

27-11-2016: Feiten doen de ronde ( Bron: Bandung en gedetailleerder adres bij mij bekend)

1) Bespreking geweest te Bandung ten huize van de heer Joop Nahuijsen, waarbij (ONDER ANDERE) aanwezig waren de heren Rene Pals (Officier Marine) en de Robbert van der Rijdt (Directeur OGS Indonesia). Resultaat van deze besprekingen zijn te summier en derhalve doe ik hierover geen verdere uitspraak.

2) Jacques Brandt van KDF (= Karel Doorman Fonds) wil bespreking houden met de heer Joop Nahuijsen. Wanneer en waar exact is mij nog onbekend.

3) In mijn bezit zijn (van verschillende bronnen afkomstige en verschillende) coordinaten van de kruisers de Ruyter en Java. Deze coordinaten zijn - op verzoek van het KDF - geheim en kunnen niet gepubliceerd worden. Mijn vraag luidt dan aan het KDF: Waarom NIET? Waarom geheim ??? Is men van oordeel dat de gegevens (eigen of / alsmede die van derden)  NIET juist zijn??????? Zijn er fouten gemaakt? Zo ja, door wie???? Hebben nabestaanden c.q. nazaten geen recht op de waarheid???? Wordt het niet tijd dat Nederland zich eens eindelijk GROOT toont???? Wordt het niet tijd, dat Nederland eens een keertje de verdoezel mentaliteit laat varen???? Heel vreemd allemaal.

4) Waar gaat het eigenlijk om? Het gaat om de juistheid van de coordinaten van de rustplaats van de schepen zoals vastgesteld door:

• a) een duikploeg 2002 die het bewezen heeft door het maken van foto's van de wrakken (in mijn bezit)  en
• b) een duikploeg 2016 die bewezen heeft, dat er slechts "lege" rustplaatsen op de bodem van de zee te zien zijn.
• c) Beide duikploegen noteren echter verschillende coordinaten met elkaar vergeleken.

Dag Cor en Dag aan al je mee-gesneuvelde makkers en kameraden. Moge jullie allen desondanks en waar dan ook jullie botten nu resten en rusten, jullie vrede hebben. Moge zij die dit jullie aangedaan hebben, tot in eeuwigheid verdoemd zijn. Dank zij jullie Cor en mede-gesneuvelden heb ik in vrijheid kunnen leven. Mijn dank.

Een stuk persoonlijke geschiedenis, maar ook dat van Nederland, is voorgoed weg en ik constateer: Het had voorkomen kunnen worden Nederland...Het had voorkomen kunnen worden. !!!!

Aanvulling 26 febr 2017:

Een onverwacht en zeer bizonder en zeer gewaardeerd gebaar door een vriend de heer Walter Kessels - Majoor b.d., (ook bekend van zijn inpanningen voor St. Arjati en HARVEST SFOR) gegeven ter ere en respect van mijn broer Cor.

Hij benaderde de heer Theo Vleugels (Directeur OGS Nederland en opvolger van de heer Gel Flieringa en oud collega van de heer Walter Kessels) en de heer Robbert v.d. Rijdt (Directeur OGS Indonesia en opvolger van de heer P. Steenmeijer - voormalig directeur OGS Indonesia) met het verzoek om bloemen te strooien bij de naamplaten gevallenen Slag in de Javazee op Kembang Kuning ter ere en respect van mijn broer, hetgeen door beide heren aan werd voldaan. Voor deze heren ook hierbij namens mijn broer Cor, mijn grote dank en waardering voor hun geste en welwillendheid. Het maakt mijn verdriet om de verdwenen scheepswrakken en de afhandeling ervan een heel stuk kleiner. Met name door het gebaar van Walter zelve. Ongevraagd en onuitgenodigd en belangeloos.... Dank Walter !!!!!

Morgen 27 febr 2017 is het 75 jaar geleden dat je sneuvelde en je was pas 22 jaar oud en ik heb je nooit gekend maar wel altijd als mijn held geëerd en gerespecteerd.

Links: de heer Theo Vleugels en rechts de heer Robbert v.d. Rijdt. Dank heren voor uw bizonder nobel gebaar !!!!!!

Einde aanvulling 26 febr. 2017.

Aanvulling maart 2017: Foto's op mijn vezoek gemaakt van de 75-jarige Herdenking te Surabaya door fotografe Nathallia Fidrawati, waarvoor dank. Een bizondere gedenking/herdenking deze keer: 1) Het is 75 jaar geleden en 2) De scheepswrakken zijn niet meer.

Einde aanvulling 11 maart 2017.

Aanvulling 22 januari 2018:

21 januari 2018: Wederom een brief aan mijn broer Cor en zijn mede gesneuvelden, omdat ik aanneem, dat zij niet in staat zijn het gebeuren rondom het drama van de salvaging door slopers/ijzerstropers in het aardse te volgen.

1) Cor, zoals destijds (zie boven mijn commentaren eind november 2016) al door mij vastgesteld, was er een bla-bla-bla gedoe door de heren van hogerhand, zoiets in de trant van “We zullen dit en we zullen dat en wie denkt men wel niet wie wij (Nederland) zijn, om ons zoiets te flikken”…. Wakker worden heren Verantwoordelijken en je niet verschuilen achter je onnozel geleuter….bla-bla-bla. Een paar brieven werden de deur uit gemieterd aan belanghebben en daarna geen woord meer over het vervolg, tot verleden week…..

2) Cor, de verantwoordelijken stuurden een bericht de deur uit, wederom gevuld met bla-bla-bla en nog meer shit, kortom zoals wederom door mij al werd verwacht. Het komt hierop neer, dat niet te achterhalen is wie die “stoute” ijzerboeven zijn, maar Nederland zal….. zal dit en zal dat en zal weet ik veel wat. Lariekoek Cor….want het is weer bijna de herdenking a.s. februari 2018, dus komt men wel met een zoethoudend nietszeggend epistel en kunnen de verantwoordelijken in Nederland hun handjes weer in onschuld wassen en zeggen “We hebben toch ons best gedaan lieve nazaten en nabestaanden.”…

3) Cor, er verscheen op de 17de januari 2018 een artikel in een Indonesische website/krant over dit gebeuren en met name over naam en toenaam wie en wat er mee gemoeid is. Het betreft enkel de bevestiging wat datgene waar ik je vorig jaar al over berichtte. Jouw neefje van 5 jaar oud had dit ook kunnen voorspellen…..

4) Cor, mochten jouw stoffelijke resten erbij zijn, weet dan dat jouw eventuele resten hier op een dotje bij elkaar gedenderd zijn samen met die van sommige van je medestrijders destijds. Bijna 76 jaren later na je sneuvelen lig je vermoedelijk weer in de aarde waar je geboren werd….

5) Cor, ik geef je op een briefje, dat zeer binnenkort het gekrakeel weer gaat beginnen. De ene instantie zegt: We hebben geen bewijzen, de andere instantie zegt: We hebben toch al een monument opgericht. De ene groepering zegt: We moeten de gesneuvelden een eerbewijs brengen, hen opgraven en herbegraven enzovoorts enzovoorts…. Let op mijn woorden Cor. Nederland is er sterk in : Veel geblaat en weinig wol.

6) Cor, ik ben helaas machteloos en kan niets voor je doen in deze kwestie; ik kan slechts jou op mijn manier respecteren en in herinnering bewaren. Zoals je weet hangt jouw eremetaal met jouw foto vlak bij mijn bed, naast die van papa en mama en dat is helaas alles wat ik kan en heb kunnen doen.

7) Cor mijn broer, dank voor alles wat je hebt betekend voor ons overlevenden. Vergeten zijn wij jou niet, nooit zal dit ook gebeuren ondanks alles hoe het stel oelewappers zich probeert schoon te praten.

Moge jij op welke manier dan ook, je eeuwige vrede en rust hebben.

Cor, jouw botten en die van je gevallen medestrijders liggen nu her en der verspreid, zo ze nog niet verteerd zijn en dat reken ik de verantwoordelijken aan en ik reken het hun zéér zwaar aan.

Let wel Cor, zoals je weet zijn niet allen op een oelewapperige manier bezig in het oplossen van deze nare kwestie. Ik wil jou toch nog (wederom en ten overvloede) berichten dat met name de heren Theo Vleugels, Robbert van der Rijdt, Walter Kessels en Peter Steenmeijer zeer veel hebben gedaan in het verleden om jou te respecteren en te honeren, waar ik deze heren zeer dankbaar voor ben en dankbaar voor zal blijven.

Jouw huidige en vermoedelijke laatste rustplaats Cor op het kerkhof SUKO nabij BRODONG Oost Java. Vermoedelijk, zegt men, want alleen de Nederlandse verantwoordelijken kunnen dit bevestigen, mits men er zin in heeft natuurlijk en dat betwijfel ik ten zeerste Cor, gelet op de gang van zaken tot nog toe.

 https://youtu.be/8hHlvFcX1Gk

Einde aanvulling 22 januari 2018.

De TELEGRAAF 24 januari 2018.

’Stel lichamen uit

de Javazee veilig’

Nabestaanden: herbegrafenis op ereveld

Amsterdam

door Olof van Joolen

De Indonesische regering moet zo snel mogelijk zorgen dat de stoffelijke resten uit illegaal geborgen scheepswrakken worden veiliggesteld. Nabestaanden zien ze het liefst herbegraven op het Nederlandse ereveld in Soerabaja.

Dit klemmende appel doet Theo Doorman, zoon van schout-bij-nacht en commandant van de geallieerde schepen tijdens de slag in de Javazee. Zijn vader Karel Doorman was een van de mannen die met Hr.Ms. De Ruyter ten onder ging. Het wrak was zijn zeemansgraf.

Zijn zoon komt met de oproep nadat de Indonesische nieuwswebsite Tirto.id het bestaan van een massagraf onthulde. Hierin werden menselijke resten begraven die werden gevonden tijdens het slopen van wrakdelen bij de havenplaats Brodong.

Volgens de grafdelver van de begraafplaats die vlak bij het dorpje Brodong ligt, is er afgelopen dagen na het bekend worden van het nieuws ter plekke niets gebeurd of veranderd.

Nederland liet gisteren de ambassadeur in Jakarta de autoriteiten om opheldering vragen. „We willen graag weten hoe het zit”, zei minister Zijlstra (Buitenlandse Zaken). „We hebben informatie, we moeten kijken of die klopt. Kijken wat dat betekent voor het onderzoek.” Hij hoopt snel antwoord te krijgen omdat het voor de nabestaanden een ’buitengewoon kwalijke zaak is dat hier zo veel onduidelijkheid over is’.

„Iedereen wil weten wat er is gebeurd, behalve de Indonesiërs”, reageert Doorman. Hij bracht zijn eerste levensjaren door in Nederlands-Indië. „Er heerst een schaamtecultuur waarbij het niet mogelijk is terug te komen op eerder gedane uitspraken”, zegt hij, verwijzend naar het officiële Nederlands-Indonesische onderzoek, waarin staat dat er geen aanwijzingen bestaan over waar de wrakstukken en menselijke resten zich bevinden.

(Persoonlijke noot van de webmaster van deze site: Schaamte cultuur??? Bij wie? Ik denk toch dan wel bij Nederland zelf, omdat het in 2014 al bekend was, dat er geroofd werd...Dan kan men op zijn vingers natellen, dat er menselijke resten bij betrokken waren. U leest het goed: TWINTIG VEERTIEN !!!!!!. Van Indonesia is bekend dat corruptie daar hoogtij viert, dus dat was te verwachten dat het rapport uit 2017 onwaarheden zou bevatten en zeker als er big money mee gemoeid is...... En wederom was Nederland te laks om het grondig te onderzoeken.)

„Persoonlijk interesseert het me niet waar de wrakstukken zijn gebleven en wie er bij de berging betrokken was. Het was een geldkwestie”, zegt Theo Doorman. „Alles moet zich nu richten op het veiligstellen van de menselijke resten. Die liggen op Indonesisch grondgebied. Het is aan Indonesië om tenminste toe te geven dat die zich daar bevinden en passende maatregelen te nemen.”

„Het beste zou zijn wanneer er werd samengewerkt met de deskundige medewerkers van de Nederlandse Oorlogsgravenstichting. Zij beheren het ereveld Kembang Kuning in Soerabaja, waar ook het monument voor de slag in de Javazee staat. Wanneer de menselijke resten daar in een verzamelgraf voor de onbekende zeeman zouden kunnen komen, is dat een waardige afsluiting van een bijzonder pijnlijke episode.”

De Oorlogsgravenstichting zegt meer dan bereid te zijn tot een herbegrafenis op Kembang Kuning. „Daar zijn de menselijke resten het beste op hun plaats”, erkent een zegsvrouw van de organisatie. Voor zo’n herbegrafenis is een officieel verzoek nodig van de Nederlandse overheid.

-----------------

De Telegraaf 27 januari 2018.... Met een stukje over de minister president.... Doet me denken aan het liedje van Boudewijn de Groot "Slaap zacht meneer de (minister) President.".... Doet me denken aan zijn woorden na de ramp met de MH neergeschoten boven Ukraine, een paar jaartjes terug: 'Al moet de onderste steen boven komen' ...Die steen was zeker een kiezelsteentje uit zijn achtersteen waar hij per ongeluk tegen aan slofte? Doet me denken aan een pasgeboren lammetje dat voor het eerst zijn pootjes op het lentegras drukt en dan wat dom zit te dartelen en te blaten.

Meneer Rutte, wees eens voor één keertje DE echte Minister President en laat uw gezag en doortastendheid spreken..... Kom nou toch: de OGS heeft al hulp en oplossing aangeboden om de menselijke resten naar Kembang Kuning Ereveld te Surabaya te brengen. Het wachten is op het "verzoek" van uw kabinet. De jongens aldaar weten hoe het werkt, dus geef uw zegen aan het verzoek en niet uw nietszeggend praatje over wachten op Indonesia.

Weet u wat de sleutel is om aldaar succesvol te zijn? Een vent die de moerstaal aldaar spreekt en een knip met wat Rupiahs erin en iedereen is happy en zeer zeker de helden die hun leven gaven en recht hebben op eer en respect meneer Rutte..... !!! Kerels die het lokale taaltje spreken? Robbert van der Rijdt - Directeur OGS Indonesia... Peter Steenmeijer - voormalig directeur OGS Indonesia die graag met raad en daad lokaal terzijde willen staan. Maar maak geen gebruik van de handelwijze die u nu volgt...Percuma meneer Rutte, duurt te lang en is niet adequaat en getuigt van slap geleuter en onnodig tijd en energie verliezen.....

Kom, maakt u nu eens een keer waar,  waar uw funktie voor staat in deze derde termijn...Schrijf geschiedenis en velen zullen u dankbaar zijn, inclusief diegenen die van boven af op ons neerkijken....Toen deze helden destijds hun leven gaven, was er ook geen politiek overleg voorafgaand toch?

Scans hieronder: Bron De Telegraaf 27 januari 2018:

-------

Zomaar een aanvulling d.d. 3 sept 2018 op het gebeuren van de sloop der wrakken in 2016 en het gekrakeel en bla bla bla erna tot op heden 3 ssept 2018: Er is NIETS meer vernomen of gepubliceerd over deze kwestie. Zoals al direct door mij van begin af aan voorspeld. Een ieder met een klein beetje gezond verstand had dit ook kunnen voorzien.

Een boel veel slap geouwehoer van wege het feit, dat er wat geopenbaard werd in 2016 en daarna nog wat slap gelul van instanties en toen kwam er een (Sumatraanse) olifant langs en die blies het verhaaltje uit. Wat? Waarom een Sumatraanse olifant? Simpel: het speelt zich af in Indonesia en er kan toch niet een Afrikaanse olifant zomaar ten tonele komen? 

De Afrikaanse olifantjes komen per boot aan om elders in andere delen van de wereld hun snuiten te laten zien.

Politiek op zijn best: Gelul in de ruimte, veel bla bla bla van hoge heren en uiteindelijk druipt men af met de grote staart tussen de poten en wordt het deksel van de beerput weer dichtgegooid. Een paar lapzwansen hebben van dit gebeuren wel een beetje profijt gehad en dat waren namelijk de leden van de delegatie die ter plekke in Indonesia het gebeuren "onderzochten"...die hadden een paar weekjes lekker kunnen hoeren en snoeren aldaar op kosten van de belastingcenten van Jan de Klootzak toch. !!!

Einde aanvulling 3 sept 2018.

Het is vandaag alweer 5 maart 2019 en niets meer is vernomen over het gebeuren van jan 2018....Stilletjes zijn de lades der vergetelheid door de verantwoordelijken dichtgedaan.....sssst, doe zachtjes aan, want Nederland is in slaap gesust...De wereld draait dooor en er zijn belangrijke zakken te vullen door??? Door wie?? Ach sla de berichtgevingen uit het archief maar open...

De Herdenking van de Slag in de Javazee op 27 febr 2019. Hiertoe heb ik een vervolgpagina geopend en kan men hier verder kijken naar de foto's van de gebeurtenissen te Kembang Kuning Ereveld.

Aanvulling d.d. 3 febr 2021. Iets geheel anders dan van hogerhand het geweeklaag en gezeur en gezeik van wie niet wat en wie wat wel en wie plukt wat en wie doet niets en waarvan de slachtoffers de dupe zijn.

Neen, nu iets geheel anders, namelijk een stuk eerbetoon aan hen die vielen en over wiens rug alleen maar geOH'd wordt.

Met dank aan mijn vriend Rudy Hartung dit het onderstaande mailtje schreef uit respect voor hen die vielen.

Ik quote als volgt (het gedeelte wat geen betrekking heeft op de Slag in de Javazee heb ik weggelaten, want dat gaat de goegemeenschap geen zeemansdrol aan):

Beste Hans.  Het is weer een tijd geleden, man !  Hoe is het daar ?  Hier in loano is alles goed. Met mij ook, maar mijn benen worden  wat strammer met lopen. Maar wat wil je ?   Als je al 80 jaar bent !!! 

Maar Hans ik heb eigenlijk iets heel anders waarom ik jou nu schrijf. Ik volg regelmatig de  Nederlandse  INDO  nieuwsmedia.  Zoals ook indisch4ever en Javapost.  In Indisch4ever  kwam sinds medio januari  de  Slag op de Java Zee  ter sprake. Over de ondergang  slagschip Karel Doorman.  Ik weet dat jij een oudere broer hebt verloren,  die toen als werktuigkundige op de HMS de Ruyter zat. Maar er was onder 1 van de commentatoren kritiek over die Slag van de Java Zee. Over dat het zo is gelopen en nog meer bla bla bla.  Toen heb jij volkomen terecht deze iemand  “de les gelezen”  Vooral ook alsof deze “iemand”  geen  gevoelens zou hebben over het noodlot van al die Mariniers die toen daar in de Java zee ten onder zijn gegaan. Terwijl het oorlog was.  En dat jouw broer en al die andere mariniers van het toenmalig Nederlands Indië vededigde. Kortom het  stond ter discussie. Naar aanleiding van die opmerkingen van die “ene persoon” geef ik hieronder heel kort mijn standpunt.

Het verhaal over jouw broer ( imexbo) heb ik  nogmaals gelezen. En het heeft mij  weer ontroerd.
Over wat jij schreef, over zijn afscheid van de familie. Samen met enkele collega’s. En dat toen  jouw broer aan zijn zuster vroeg of zij voor hem  tot Maria wou bidden. Dat is goed Hans. Zijn RK geloof in Maria en Haar Zoon Jezus,  het zal hem uiteindelijk kracht en berusting  hebben gegeven.  Vooral gedurende de laatste verschrikkelijke en  wanhopige pogingen van  hem en zijn collega’s,  om uit het schip  te komen. Maar niemand kan het vertellen hoe het precies is gegaan. Wij kunnen ons alleen  iets erbij voorstellen. En erover nadenken. En soms, zoals nu, er even bij stil staan.

Jouw broer heeft, als Marinier, deze Slag van de Java Zee niet overleefd.  En vandaar dat  jouw broer een oorlogsheld is.  En je mag daarover trots zijn. Ja toch?  En daarom dat jouw broer zijn ereplek  heeft gekregen op het Ereveld  Kembang Kuning in Surabaya.  Met al die anderen die de Slag van de Java Zee  niet hebben overleefd. Opdat Nederland al haar oorlogshelden zal blijven herdenken.  
Hans, jouw broer Cor, hij rust in vrede.

Beste Hans je moet maar denken  “Zij  zijn nu allemaal weer bij elkaar”  Ergens daar boven.  Ergens in het Heelal. Ergens in de Hemel. In eeuwige Vrede.  In mijn laatste verhaal  in de IndischeSchrijfschool (Vilan van de Loo),  over het graf van mijn oma  Clara (moeder van mijn pap),   heb ik een EERBETOON geplaatst.  Het is ook gericht als eerbetoon naar jouw broer.  Lees hieronder maar.
Beste Hans ik wens jou alle goeds toe. En ik  blijf jou volgen in indisch4ever !!!!  Hahaha.  Vanuit Loano - Purworejo.  Ook namens Par en zijn gezinnetje (Warni en zoon Hanif).
Hartelijke groet,  Rudy

 EERBETOON  .......

Aan  Indische mannen en vrouwen
Aan  Indische jongens en meisjes
Aan Hollanders of andere Europeanen
Aan kinderen, van deze Hollanders en Europeanen
Aan de oma’s Tjangs
Aan de Njai’s
Aan de Indische stammoeders
Aan hen allemaal  .......
Die op een Kerkhof
Of ergens, op een onbekend plekje
Of ergens, op een plekje in een donker bos
Of ergens, in de diepte van de  zee
Van het voormalig Nederlands Indië
Van Tempo Doeloe
Een laatste rustplaats hebben gevonden