Van de jalan Kacapiring via de jalan Kanginan naar de jalan Ambengan.

Zie kaart onder:

Eerst wat uitleg over het ritje door de jalan Kanginan en de kruisingen met de oude Jalan Kenikir, de jalan Jimerto, dan de gangen Kanginan 1, 2 en 3 om uiteindelijk op de kruising met de Jalan Ambengan te komen.

1. Onderste rood rondje (bij Google) en tegenwoordig WaPo Kacapiring, woonde ik (kruising Kusuma Bangsa=Cannalaan Jalan Kacapiring).
2. Bovenste rood rondje woonde Jos Crawfurd. (kruising Kusuma Bangsa=Cannalaan /Jalan Pandan.). Op het kaartje heb ik een strook groen gemaakt. Destijds was dat een strook grond ter breedte van een meter of 5 en deze strook grensde aan de huizen links en rechts aan een sloot  van circa 2 meter breed die de grens vormde met de spoorbaan station Gubeng.
3. Anno 2015 is deze strook grond natuurlijk bebouwd, de sloot is gedempt en nog een strook grond van de spoorban gejat erbij, enkele spoorbanen opgeschoond, zodat de breedte tegenwoordig een meter of 100 bedraagt, waarop dan de huizen zijn gebouwd. Op het kaartje staat de nieuwe naam jalan BKR Pelajar voor de naam destijds jalan Jimerto.
4. Het zwarte rondje bij de jalan Kenikir woonde de fam. Abels (fam. van Jos Crawfurd) en nog een familie (ernaast dacht ik) waarvan ik slechts de naam van de dochter heb onthouden en ze heette Eva... Ze was inderdaad een Eva, maar ik was nog te klein om voor Adam te spelen.
5. Bij het blauwe rondje bij de grasstrook woonde de fam. Sigtermans - Rudy, Ronny, Arie en nog een broertje....
6. In de gang Kanginan III woonde vlakbij de ingang van de gang aan de linkerkant de fam. Breijman. Menno en Johan en mama. Ter hoogte van het woordje Collection.
7. Mijn route naar school? Langs fam Crawfurd de jalan Pandan uit tot aan het end, links af de groenstrook op langs de zijkanten van de huizen, jalan Kenikir, Jimerto, gang 1, 2 en 3 passerend en uiteindelijk bij Ambengan weer op de weg, rechtsaf spoorviaduct over en dan richting de Christus Koning kerk op circa 500 (of iets verder misschien) meter afstand van het spoorviaduct. (Zie de rode lijn.) De zwarte lijn is de officiele route voor de nette mensen die niets te zoeken hadden in de zooi en die niet liepen te struinen in de - over de muren heen hellende -  takken van manggabomen beladen met het fruit.

Dus het foto ritje gaat van de Kacapiring naar de Ambengan toe (bovenkant kaart).

Laat ik maar eerst die groenstrook onder handen nemen en wel door middel van enkele foto's van het einde van de Pandanweg, de Kenikirweg, de Jl Bkr Pelajar (v/h Jimerto) en dan dat stuk waar de voormalige groenstrook uitkomt op de Ambenganweg. 

Het einde van de Kacapiring tegenwoordig: Een supergroot restaurant Warung Ibu.

Het einde van de Pandanweg:

Het einde van de Kenikirweg. Het gedeelte met de bomen is zelfs dusdanig vergroot, dat er een stuk of 5 huizen zijn gebouwd. Het pad waar de brommer staat was vroeger het loopgedeelte van de grasstrook. Rechts was dus gras (alang alang, 2 kontjes hoog en ik heb heel vaak die kontjes zien liggen draaien daar in dat gras) tot ter hoogte  van het blauwe hek, het hek ernaast was de sloot en de rest was spoorbaan, spoorbaan en nog eens spoorbaan. Vriendjes ( ik niet, ik was te schuchter) liepen wel eens met een knijpkat te schijnen in het gras waar men meende wat te horen giebelen en de "beschenen mannetjes en vrouwtjes" lieten dan wel eens van die Surabayaanse vloeken los en mijn vriendjes lachten zich het apelazarus... Ikke niet. Ik keek toe van verre, zou niet durven.... Soms hadden we een emmer met blubberwater bij ons.... en als dank voor het stortbad kregen we de mooiste Javaanse vloeken te horen... Tja, we moesten wel eens hard weghollen van tijd tot tijd, maar wij wonnen altijd, want diegenen die achter ons aan holden, moesten d'r broek eerst omhoog krijgen.....

Het laatste stuk nostalgie op de kruising Kenikir/Kanginan. (Fotograaf staat op de Kanginanweg en kijkt naar het einde van de Kenikirweg richting spoorbaan en voromalige groenstrook). Het ligt er als een spookhuis te vergaan en getuigt nog van Ned.Indië's (lees Gemeente Soerabaya's uitbreidingplannen uit beginjaren 1930). Foto's zijn van okt 2013. Wellicht dat het anno 2015 al plat ligt?

Het einde van de voormalige Jimertoweg, dat nu Jl Bkr Pelajar heet. Links ook al zo'n supergroot restaurant, waar de witte auto staat.

Een zelfde deel van het einde van deze Jimerto weg. Ik weet het niet meer zeker, maar het voormalig huis van de fam. Sigtermans was of het huis met het zwarte hek of het huis met de witte muur rechts ervan.(Zie foto boven met het bordje "open".)

Hieronder (bron KITLV) opnames van de voormalige kampung Jimerto uit 1925. Een paar jaren later werd het zooitje plat gegooid en werden er huizen gebouwd conform de destijds geldende Europese normen(en waarden. Lijk Balkenende wel met de Jip en Janneke normen en waarden.)... Vraagje die ik mezelf stel: Huizen gebouwd voor de Europese bevolking vlgns uitbreidingsplannen gemeente Soerabaja destijds....Waar liet men dan de bevolking van de afgebroken kampung????? Ergens in "Suchen Sie Es Maar Aus Jawohl" plaats???? .... Opzij, opzij, opzij... daar komt de verhuiswagen voorbij...zong Herman van Veen ooit later.

Dan opnames van de toegangen van de voormalige Gang Kanginan 1, 2 en 3. Tegenwoordig geen Gang maar Jalan genaamd. Kijkend in de richting van de Jalan Ambengan kruising. De rug van de fotograaf dus richting Jalan Pandan.

Ongeveer ter hoogte van dat donkere muurtje/hek woonde vroeger fam. Breijman. Johan de jongste (Jit/Jut genaamd in de volksmond onder ons) was mijn vriendje en nu nog na zoveel jaren herinner ik me hem met zijn witte bloesje en kaki kleurig korte broekje. We hebben wat afgestruind samen. Hij is niet meer, conform een mededeling van een familielid van hem enkele jaren geleden naar mij toe.

(Bron KITLV). De jalan Kanginan met de blik kijkend naar de Jalan Pandan (bij het huis). De grote witte electriciteitspaal is de kruising met de Jalan Jimerto (links naar de spoorbaan en rechts naar de kruising met de Cannalaan). 

Zoals het er heden ten dage (foto okt 2013) uitziet. Die grote witte electriciteitspaal stond waar nu dat witte hek staat rechts. Let op de oude foto op dat huis wat dwars staat met die witte gevel aan het eind van de straat. Heden ten dage is het huis "onzichtbaar" gemaakt doordat men voor het huis nu een soort kantoor van de gemeente Surabaya heeft gebouwd, neergepleurd, neergeplonkt. Zie foto hieronder. En de oude huizen zijn de vullisbak in gemieterd en heeft men grote kantoren ervoor in de plaats neergezet.

Dan nog wat straatgein ontsproten uit Surabaya's idiot minded brain.

Aan het eind van de Jalan kacapiring richting groenstrook/sproorbaan heeft men - zoals alom - een warung neergedenderd met een supergroot reclame zeildoek. Warung Gaul = Warung Omgang hebben met.... Met wie? Waarschijnlijk bedoelt men hier dus omgang met elkaar hebben onder het genot van een bakkie pleur of iets dergelijks. Maar dan de rest van het menu wat men te bieden heeft. Zie ook hiervoor de uitvergroting eronder.

Kopi Suroboyo... Wat is het verschil met de straatkoffie van andere steden?  ....Soda Gembira = Blij Sodawater... Geef mij maar een glas droevig Sodawater..... Es Mega Mendung = Super zwaar bewolkt ijs. (Mendung is bewolkt/regenachtig).... Dat onderste is helemaal om te gillen: Es Maafmas / Monggomas = Vergeef Me IJs / Alstublieft IJs. Ze zijn zwaar gestoord bij tijd en wijle in Surabaya en ik ook, want ik kom er vandaan. Net als de Rujak Cingur in het linker rijtje van het menu. Dan hebben we dus ook nog de nasi Kotok'an.... Als je geen Surabayaans dialect machtig bent, ga je de boot in. Want nasi Kotok'an is gewoon een portie rijst met wat gerechten bij elkaar gepropt in een doosje en een doosje is in het Indonesisch KOTAK.

En tot slot een fraai stukje bouwwerk - waarschijnlijk het idee onttrokken aan een sprookjesfilm van Walt Disney - zomaar gebouwd aan het einde van de Jalan Kacapiring richting groenstrook/spoorbaan: Een waar sprookjespaleis temidden van de gribeszooi en tegenover de warung die kopi Suroboyo verkoopt. Ze zijn gestoord nogmaals en ik ook, want ik hou wel van zoiets, die tegenstellingen van lik me vessie en as maar gheef gheluid. Het is niet te geloven en toch bestaat het. En Anneke Grönloh vroeger maar zingen over Soerabaja Soerabaja met je zee en hemel zo blauw ... Weet zij veel wat Surabaya werkelijk is?