De Weduwe van Indië: Haase- de Klerk

Geplaatst op 20-11-2019 op Indisch4ever.

Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen  kozen voor deze stad en overleden er.  Dat is te zien aan de grafstenen.  Bijvoorbeeld met deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.

In dit graf ligt Willem Ferdinand Lodewijk Haase, geboren 1894 te Kendal, overleden 1954 in Den Haag. Hij was te Indië monteur van de telefoondienst van de PTT. In 1930 en 1939 verbleef hij met gezin in Nederland om juli 1949 definitief te arriveren met het gezin per MS Sibajak. Hij was een zoon van Louis Eugene Haase en Caroline von Winckelmann. Louis was griffier van landraden en later commies bij het Hoogere Gerechtshof te Weltevreden, gepensioneerd ca 1924.

Stamouders Haase waren de beambte, oa Algemene Rekenkamer, Friedrich Heinrich Haase uit Bremen en Helena Elonora van der Wilden, chinese vrouw met Europese pleegouders. Haar oorspronkelijke naam was Awar.   Had ze een christelijke naam aangenomen bij de christelijke doop om te kunnen huwen wat toen in 1838 verplicht was, of gebruikte ze de naam van haar pleegvader al eerder  ?

Caroline von Winckelmann overleed in het kraambed met haar kind, volgend na Willem. Haar stamvader Franz Carl Philip von Winckelmann, was een Duitse luitenant in het würtembergregiment die via Ceylon, waar hij huwde met Agneta Samlant, kleindochter van de commandeur van Galle,  op Java terechtkwam. Eerst als officier en  later was hij hoofdopzichter van de houtbossen .

Julia Augustina de Klerk werd in 1990 in dit graf begraven bij haar man Haase, van wie ze vier kinderen had
Ze was geboren in 1902 te Lawang, dochter van Saimah en Lodewijk de Klerk.

Lodewijk erkende te Bangil in 1905  6 kinderen, die mogelijk allen van Saimah waren, met wie hij niet huwde. In 1871-1890 was hij verbonden aan het Pupillenkorps en het Oost-Indisch Leger, waar hij vermoedelijk tot opnemer werd opgeleid ( kadastraal landmeter).

Het schijnt dat hij als burger na 1890 ook in dit beroep werkte.
Zijn vader Mr. Johan Ernst de Klerk schreef een boek over Batjan.
Ook deze stamvader was niet gehuwd met de Indonesische moeder van zijn erkende kinderen.