Het kleine kerkhofje SALIB PUTIH te Salatiga waar de familie graven rusten van de stichters van deze kolonie de familie VAN EMMERIK.

Lokatie: Jl. Raya Kopeng, Kumpulrejo, Kec. Argomulyo, Kota Salatiga, Jawa Tengah 50734, Indonesia. Gesitueerd ten noorden van de kerk Salib Putih. (= Witte Kruis.)

Foto's graven van Mas Ibnu, die de foto's maakte en ze doorstuurde naar Mas Aga Yurista P. die het op zijn beurt naar mij doorstuurde om het in Nederland bekend te maken via mijn website.

De graven van de familie hieronder. Copyright |Mas Ibnu|Mas Aga Yurista P.|FB groep Roemah Toea. De graven moeten door de Christelijk Javaanse gemeenschap aldaar verbeterd/vernieuwd zijn, omdat de teksten in het moderne Indonesisch aangebracht zijn. Wanneer dit gebeurd is weet ik niet. In elk geval na de WW2 en zelfstandigheid van Indonesia.

De stichters van de armen kolonie Salib Putih waren oorspronkelijk leden van het Leger des Heils, die ( ik meen 1901) uit het Leger des Heils traden en voor zich zelf begonen en de armen kolonie oprichten.

Zij waren de heer Adolf Theodoor Jacobus van Emmerik en zijn echtgenote mevr. Alice Cleverly en in 1903 kwam erbij de jongere zuster van mevr. Cleverly namelijk Louisa Cleverly.

Over het wel en wee van deze familie en het zeer bizondere goede werk wat zij deden, ga ik hier niet over uitweiden...In de oude kranten kan men heel veel lezen. 

ADOLF THEODOOR JACOBUS VAN EMMERIK werd te Batavia geboren op 2 sept 1857 uit ouders Johannes Jacobus van Emmerik en Elisabeth Geertruida van Schie. Bij zijn geboorte werd hij aangegeven als Adolf Theodoor (zonder Jacobus). RA1860.

Adolf huwde op 4 april 1888 met Charlotta Elisabeth Louise Zeijdel te Salatiga en na een kortstondig huwelijk van een half jaar overleed Charlotta te Salatiga op 11 okt 1888.

Charlotta was een dochter van Johannes Gerardus Zeijdel en Charlotte Elisabeth Louise JOSEPH.

Adolf vertrok naar Nederland om zich verder te ontwikkelen in zijn werkzaamheden bij het Leger des Heils en kwam daardoor ook terecht in London, alwaar hij de Engelse collega ALICE CLEVERLY ontmoette en zij gingen beiden naar Indië alwaar zij op 21 nov 1895 in Semarang huwden en uit dit huwelijk kwamen kinderen voort. Registratie van hun huwelijk RA1897 zegt ALICE CLEVERLEY

Ik heb al hun kinderen kunenn traceren op één zoon na geheten Cor. Hij zal waarschijnlijk geboren zijn in 1899.

In 1924 overleed Adolf wegens zijn zwakke gezondheid en drukke werkzaamheden (hij leide ook een armenkolonie Salib Putih in Midden Celebes.)

Hieronder zijn overlijdens advertentie welke ik voorzien heb van aantekeningen. De oudste dochter Tresna huwde met de heer Alm.

Enkele aanvullende notes wat betreft de kinderen van Adolf en Alice:

De genoemde namen onder die van Lestarie zullen de kleinkinderen geweest zijn, maar van wie?

Leidsch Dagblad 10 febr 1978: Overleden Lestarie Margaretha Clara van Emmerik te Oegstgeest volgens overl. adv. en haar zuster Tresna Sarah Alm woonde in Cheshire USA.

In dezelfde advertentie wordt broer Pitados Theodoor genoemd als P.A. van Emmerik, gehuwd met mevr. Gijsen en wonend te Amersfoort. Weduwe Cornelia van Emmerik Gijsen overleed op 81 jarige leeftijd op 16 maart 1978 te Den Haag. (Adv Trouw 18 maart 1878).

Broer Harep L.M. overleed 12 dec 1971 en ligt begraven te Zeist. (Begraafplaatsen online.nl)

Na zijn overlijden zette zijn weduwe Alice van Emmerik Cleverly de goede werkzaamheden voort en zij werd 2x gedecoreerd hiervoor. De kolonie werkte veel samen met Pa van der Steur.

Alice overleed op 20 dec 1942, 18 jaren na haar echtgenoot.

Op haar graf staan 2 gezegden welke ik vertaald heb.

Alice van Emmerik geb Cleverly overleed na een zeer godsvruchtig en sociaal leven op 20 dec 1942 en heeft gode zij dank niet de gruwelen van de WW2 en bezetting door de Jappo's mee mogen maken op haar oude leeftijd.

Enkele maanden eerder op 25 juli 1942 overleed Louisa Cleverly de jongere zuster van Alice die gedurende 35 jaar steun en toeverlaat was geweest van Alice en het tehuis. Louisa had zich in 1903 gevestigd, komende uit London en is nooit gehuwd. Zij werd in de kolonie genoemd Auntie. In de algemene berichtgeving werd zij niet vaak genoemd, doch daarom was haar werk niet minder belangrijk en liefdevol voor de armen en verpauperden.

Moge zij allen in eeuwige vrede rusten naast hun Schepper en aan Wie zij hun leven hadden gewijd.