Het Indisch kampong jochie.

Voor al die kampong jochies en meisjes die tussen wal en schip zaten.

Een prototype van het product van een Totok vader en een lokale moeder, waarvan Indië de moord stikte in die goeie ouwe tijd. De vader of overleden of pleitte en de moeder en kroost dan onverzorgd achterlaat. Vaak genoeg horen zeggen:" 't  Is maar een anak kampong" op een bizarre minachtende toon.

Het jochie was geen tempe maar ook geen kaas om het zomaar cru neer te plonken. Met andere woorden: Zo'n kind behoorde niet tot de lokalen (ook al had hij de huidskleur en de tongval en ook al woonde hij in de kampong temidden van de lokalen) maar behoorde ook niet tot de Europeanen inclusief hun rechten. schreef ooit een boek over zo'n Indootje die geen terasi maar ook geen gekookte aardappel was.

Hieronder een printscreen van een deel van de pagina van de website van Inge Dümpel. Onder deze foto staat de link naar Inge's website. Het gaat over een fictieve figuur Sinjo Juul.

Het hele verhaal kan men lezen door op deze link te drukken. Het is de website van Inge Dümpel en niet geheel onbekend in de Indische wereld toch. Oh, net als ik uit Surabaya en daarom zijn we toch bizonder? (Lekker puh.)   http://members.upc.nl/i.dympel/dongeng/Boekenplank/Entries/2009/12/8_Simon_Franke_(1880_-_1957).html

Een stuk recensie over het boek Sinjo Juul en met name op het "discriminerend" taalgebruik. "Het wordt tijd, dat etc.etc. " .. helemaal onderaan".

Goed, verder oreren over Simon Franke en zijn boek ga ik hier op deze bladzijde niet, maar zal me richten op die vele andere schrijnende gevallen van Indootjes in zo'n zelfde soort situatie beland geraakt destijds en waar men ook zo vaak de ogen en oren voor sloot. Een enkeling uitgezonderd dan.

In mijn jeugd had ik dergelijke vriendjes gehad en voelde me altijd al sterk tot hen aangetrokken/ 'k Zou niet weten waarom, misschien omdat ik zelf wees was?

In mei 1940 verscheen er een artikel in de Indische Crt over arme Indo-gezinnen die in de kampong leefden, naast de originele kampongbewoners,  op de grens van armoe of zelfs in grotere armoe dan hun buren: Ten dele aanvaard door de originele kampongbewoners en niet door de Europeanen die in de beter wijken woonden. Pas na publikatie van genoemd artikel werd door de meer welgestelden een actie in elkaar geflanst ten behoeve van deze arme ongelukkigen. Paar ouwe broeken en bloesen en ik dacht zoiets van een paar guldens....

Een stukje uit de krant Ind.Crt van juni 1937 over een jochie ergens in Blitar..... Men hoopt dan hem t.z.t. te kunnen opnemen in een gesticht staat er als laatste regel hetgeen me dan brengt bij een artikeltje eronder geplaatst: Het Protestants gesticht.

Een artikel over het Protestants Jeugdhuis Oost Java. Godezijdank dat er gestichten waren.......als sluitpost op de Indische Begroting gesteld??? Lees linkerkolom eerste screen naar beneden en door op linkerkolom 2de screen en dan weer terug naar eerste kolom eerste screen en door naar beneden naar 2de screen.

Ik had ooit een oudoom, aangetrouwd aan vaders kant. Die overkwam het zelfde lot. Alleen in zijn geval ging hij als jochie ook al naar het hiernamaals.

Zie de pagina: ANTON EN LOUIS.

Zie ook deze pagina en ik zeg niet wat er staat.